یوحنایِ مکاشفه 7:3 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی3 «تا اون مووقه که اِما شه خِدائه نوکرونِ پیشونیِ سَرِ مُهر نَزومی، زِمین یا دریا یا دارها ره صَدِمه نَزِنین.» Faic an caibideilگیله ماز3 «تا اون موقِه که اَما اَمی خُدایِ پاکارانِ پیشانی سَرِ مُهر نَزَییم، زمین یا دریا یا دارِشانِ صدمِه نَزِنین.» Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی3 «تا هون موقِه گه اَما شی خِدایی نوکَرِنی سالی سَرِ مِهر نَزومی، زمین یا دریا یا داریشونِ صدمِه نَزِنین.» Faic an caibideil |
بعد تختهایی ره بَدیمه که اونائه سَر کِسایی نیشته بینه که وِشونِ داوِریِ اِقتدار، هِدا بَییه بییه. و آدِمونِ جان ها ره بَدیمه که عیسی مَسیحِ شهادت هِدائِنِ خاطِری و خِدائه کِلامِ خاطِری، وِشونِ کلّه ها وِشونِ تَنِ جِم سیوا بَییه بییه. و کِسایی ره بَدیمه که اون وحشی جانِوَر و وه مِجسمه ره پرسش نَکارده بینه و وه علامِتِ شه پیشونی و دَسِ سَر قبول نَکارده بینه. وِشون اَت کَش دییه زنده بَینه و مَسیحِ هِمراه هزار سال سلطَنِت هاکاردِنه.