یوحنایِ مکاشفه 7:15 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

¹⁵ اینِ وِسه ئه که: «اینا خِدائه تَختِ پَلی دَرِنه و شو و روز وه مَعبِدِ دِله وه ره خِدمِت کاندِنه؛ و اون تخت‌نشین، شه حضورِ هِمراه وِشونِ سرپِناه دِنه.

گیله ماز

¹⁵ اینه وَسینِ که: «ایشان خُدایِ تَختِ پِیش دَرِن و شُو و روز اونه معبدِ دِلِه اونه خِدمَت کانَن؛ و اون تخت نشین، خودشه حُضورِ هَمرَه اوشانه سَرپَنا دَنِه.

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

¹⁵ هَینسِئه گه: «هَینِن خِدایی تَختی پِش دَرِنِه و شُو و روز وی معبدی دِلِه وِرِه خِدمَت کِنِنِه؛ و هون تخت نشین، شی حِضوری هَمرا وِشونِه سَرپَنا دِنِه.

یوحنایِ مکاشفه 7:15 Iomraidhean Croise

اِنجیلِ یوحنا 1:14

و کِلام، آدِم بَییه و اَمه میون مَنزل هاکارده. و اِما وه جِلالِ بَدیمی، جِلالی شایسه اون یِتا ریکا که پییِرِ طَرِفِ جِم بییَمو، که فِیض و حَییقتِ جِم پِرِ.

اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 3:16

مگه نَدوندِنی که خِدائه مَعبِدِنی و خِدائه روح شِمه دِله دَره؟

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 6:16

و خِدائه معبد، بِتهائه هِمراه چه سازشی دارنه؟ چوون اِما زند‌ه خِدائه مَعبِدیمی. هَمون طی که خِدا تورات و پِیغَمبِرونِ کِتابِ دِله گانه: «مِن وِشونِ میون منزل کامبه و وِشون میون، راه شومبه، و مِن وِشونِ خِدا بومبه و وِشون مِ قوم بونِنه.»

نامِه مَسیحینی عبرانی نِژادی سِه 12:2

و اَمه چِش فِقَط عیسی ره بوئه که اَمه ایمونِ پِی هَسه و اَمه ایمونِ کامل کانده و اون خِشالیِ خاطِری که وه پیش رو دَییه، صَلیبِ تِحَمُّل هاکارده، وه ننگ و عارِ نَدید بَییته و خِدائه راسِ دَسِ تَختِ وَر نیشته.

نامِه مَسیحینی عبرانی نِژادی سِه 8:1

اِسا اَصل مطلبی که اِما دَره گامبی اینِ که: اِما این طی کاهِنِ اعظمی دارمی که خِدائه مِتعالِ تَختِ راسِ دَسِ طَرِف، آسِمونِ دِله نیشته

یوحنایِ مکاشفه 11:19

بعد خِدائه معبد آسمونِ دِله واز بَییه؛ و خِدائه عَهدِ صَندِق وه مَعبِدِ دِله دیار بَییه؛ و یهویی آسِمونِ برق و رَعد و گَتِ صِدا و زلزله و تِندِ تَگِرگ بییه که اییَمو.

یوحنایِ مکاشفه 13:6

وه شه دِهونِ واز هاکارده تا خِدا ره کفر باره، کفر بااوتِن وه اسم و اونجه که موندِنه، یعنی اونایی که آسِمون دِله دَرِنه.

یوحنایِ مکاشفه 20:10

و اِبلیس، که وِشونِ گول بَزو بییه، تَش و گوگردِ دریاچهِ دِله دِم هِدا بَییه، اون جه که اون وحشی جانور و دِراغی پِیغَمبِر دِم هِدا بَییه بینه. اینا شو و روز تا اَبد و تا اَبد عِذاب کَشِنِنه.

یوحنایِ مکاشفه 21:22

شَهرِ دِله هیچ معبدی نَدیمه، چوون خِداوندْ خِدائه قادر مطلق و وَره، وه معبِد هَسِنه.

یوحنایِ مکاشفه 22:3

و دییه هیچ لعنِتی اونجه دَنییه. بلکه خِدائه تخت و وَرهِ تخت وه دِله موندِنه و وه خادِمون وه ره پَرَسِش کاندِنه.

یوحنایِ مکاشفه 22:5

و دییه شو نَبونه. وِشون دییه لمپا یا اِفتابِ نورِ اِحتیاج نِدارنِنه، چوون خِداوندْ خِدا وِشونِ نور بونه. و وِشون تا اَبد و تا اَبد سلطَنِت کاندِنه.

یوحنایِ مکاشفه 4:4

اون تَختِ دور تا دور، بیست و چهار تا تخت دَییه و اون تختائه سَر بیست و چهار تا پیر نیشته بینه. که اسبه لِواس شه تَن و طِلا تاج شه سَر داشتِنه.

یوحنایِ مکاشفه 4:8

و اون چهارتا زنده مخلوق، هر کِدوم شیش تا بال داشتِنه و دور تا دور و وِشون میون، چِشِ جِم پِر، و شو و روز یه سَرِ گاتِنه: «قدّوسِ، قدّوسِ، قدّوسِ خِداوندْ خِدائه قادر مطلق، وه که دَییه و دَره و اِنه.»

یوحنایِ مکاشفه 4:9

هر وَخت که اون زنده مخلوقا، اون تخت‌نشینِ وِسه، اونی که تا اَبد و تا اَبد زنده ئه، جِلال و حِرمت و شُکر پیشکش کاندِنه،

یوحنایِ مکاشفه 7:9

بعد که بَدیمه و هارِش، یِتا گَتِ جَمیَّت که هیچ کَس نَتونِسه اونِ بِشماره، هر ملّت و هر طایفه و هر قوم و زِوونِ جِم همه اون تخت و وَرهِ روب رو اِیست هاکارده بینه. اسبه قَوا شه تَن و نَخلِ چله ها ره شه ‌دَس داشتِنه.