یوحنایِ مکاشفه 7:13 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

¹³ بعد یِتا از اون پیرا مِ ره صدا هاکاردو بااوته: «اینا که اسبه قَوا شه‌تَن دارنِنه کی هَسِنه و کِجه جِم بییَمونه؟»

گیله ماز

¹³ ایما ایتا اَزون ریش سِفیدان مَرِه دُخوانِسِّه و باَگوته: «ایشان که اِسبی قَوا خودِشانِه تَن دارَن، کییَن و کوجهِ یه جی بومَن؟»

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

¹³ اَزما یَتِه اَزون ریش سِفیدِن مِنِه داد هاکِردِه و بُتِه: «هَینِن گه اِسبی قَوا شی تَن دارِنِه، کینِه و کِجِه ای جا بیمونِه؟»

یوحنایِ مکاشفه 7:13 Iomraidhean Croise

اِنجیلِ یوحنا 7:28

اون وَخت عیسی تَعلیم هدائِنِ مووقه، مَعبِدِ دِله، بِلِندِ صِدائه هِمراه بااوته: «مِ ره اِشناسِنِنی و دوندِنی کِجه جِم اِمبه. ولی مِن شه نییَمومه. اونی که مِ ره بَفرِسیه، حقِّ و شِما وه ره نِشناسِنِنی.

اعمال رَسولان 3:12

وَختی پِطرُس اینِ بَدیئه، جَمیِّتِ بااوته: «ای یَهودِ مَردا، چه اَنده تعجِّب هاکاردینی؟ چه وَق بَزونی اِما ره اِشِنِنی؟ اِنگار که اِما شه قِوَّت و شَریعتِ ایمونِ هِمراه، این مَردی ره بااوتیمی راه بور؟

یوحنایِ مکاشفه 3:4

«با این وجود هَمتی، بعضیا ره ساردِسِ دِله دارنی که شه لِواسا ره کثیف نَکاردِنه. و وِشون اسبه لِواسِ هِمراه، مِ هِمراه قَدِم زَندِنه، چوون که لیاقت دارنِنه.

یوحنایِ مکاشفه 4:10

اون بیست و چهارتا پیر، اون تخت‌نشینِ روب رو بِنهِ سَر کَفِنِنه و وه ره که تا اَبد و تا اَبد زنده ئه ره پَرَسِش کاندِنه و شه تاجِ وه تَختِ جلو دِم دِنِنه و گاننه:

یوحنایِ مکاشفه 4:4

اون تَختِ دور تا دور، بیست و چهار تا تخت دَییه و اون تختائه سَر بیست و چهار تا پیر نیشته بینه. که اسبه لِواس شه تَن و طِلا تاج شه سَر داشتِنه.

یوحنایِ مکاشفه 5:11

اون وَخت هارِشیمه و یَته خَله فرشته هائه صِدا ره بِشنُسِمه که اون تخت و زنده مخلوقا و اون پیرائه دور تا دور دَیینه. وِشونِ تعداد دَسه دَسه و هزارون‌هزار بینه.

یوحنایِ مکاشفه 5:5

اون مووقه یِتا از پیرا مِ ره بااوته: «برمه نَکِن؛ هارِش اون شیر که یهودائه قَبیلهِ جِم و داوودِ ریشهِ جِم هَسه، پیروز بَییه، تا طومار و اون هفتا مُهرِ واز هاکانه.»

یوحنایِ مکاشفه 7:9

بعد که بَدیمه و هارِش، یِتا گَتِ جَمیَّت که هیچ کَس نَتونِسه اونِ بِشماره، هر ملّت و هر طایفه و هر قوم و زِوونِ جِم همه اون تخت و وَرهِ روب رو اِیست هاکارده بینه. اسبه قَوا شه تَن و نَخلِ چله ها ره شه ‌دَس داشتِنه.