یوحنایِ مکاشفه 6:16 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

¹⁶ وِشون کوه ها و صخره‌ها ره گاتِنه: «اَمه سَر دَکِفین و اِما ره اون تخت‌نشینِ چِشِ جِم و اون وره غَضِبِ جِم جا هادین.

گیله ماز

¹⁶ اوشان کوهِشان و صخره شانِ گونه بان: «اَمیِ سَر دَکین و اَمَرِه اون تَخت نِشینِ چِشِ جی و اون گوسِندِ غضبِ جی جاهَدین.

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

¹⁶ وِشون کوهیشون و کِریشونِه گِتِنِه: «اَمِه سَر دَکفین و اَمارِه هون تَخت نِشینی چِشی جا و هون وَرکایی غضبی جا جابَدین.

یوحنایِ مکاشفه 6:16 Iomraidhean Croise

اِنجیلِ مَتّی 26:64

عیسی جِواب هِدا: «تِ شه این طی گانی! شِما ره گامبه بعد از این، اِنسانِ ریکا ره ویندِنی که خِدائه قادرِ راسِ دَس نیشته و آسِمونِ اَبرائه سَر اِنه.

مَرقُس 3:5

عیسی اونایی که وه دورِ وَر دَیینه ره عَصِبانیتِ هِمراه هارِشیه و وِشونِ سنگدِلیِ جِم نارِحَت بَییه. بعد اون مَردی ره بااوته: «شه دسِ دراز هاکان.» وه شه دسِ دراز هاکارده و وه دَس خوار بَییه.

لوقا 23:30

اون مووقه، کوهها ره گانِنه: ”اَمه سَر لِه بورین!“ و تپه‌ها ره گانِنه: ”اِما ره جا هادین!“

یوحنایِ مکاشفه 10:6

و وه ره که تا اَبد و تا اَبد زنده ئه و آسِمون و هر اون چی که وه دِله دَره و زِمین و هر اون چی که وه دِله دَره و دریا و هر‌ اون چی که وه دِله دَره ره خَلق هاکارده و قَسِم بَخُرده که: «دییه ویشتَر از این عَقِب نَکِفنه.

یوحنایِ مکاشفه 19:15

و وه دِهونِ جِم یِتا تیزِ شمشیر بیرون اییَمو، تا اونِ هِمراه ملّتها ره بَزِنه. «آهنی عصائه هِمراه وِشونِ سَر حکومت کانده.» وه خِدائه قادرِ مطلقِ غیظ و غَضِبِ اَنگورِ، شِرابِ حوضِ دِله لَگِد مال کانده.

یوحنایِ مکاشفه 20:11

بعد یِتا گَتِ اسبهِ تخت بَدیمه، و یه نَفِر که وه سَر نیشته بییه. آسِمون و زِمین وه حِضورِ جِم فِرار کاردِنه و هیچ جایی وِشونِ وِسه پی دا نَییه.

یوحنایِ مکاشفه 4:2

هَمون لَحظه خِدائه روحِ جِم پِر بَیمه و یِتا تخت آسمونِ دِله بَدیمه که یه نَفِر اون تَختِ سَر نیشته بییه.

یوحنایِ مکاشفه 4:5

تَختِ جِم، برق و گَتِ صِدا و رَعد اییَمو. هفتا روشنِ مشعل تَختِ جلو دَییه. که خِدائه هفتا روحِنه.

یوحنایِ مکاشفه 4:9

هر وَخت که اون زنده مخلوقا، اون تخت‌نشینِ وِسه، اونی که تا اَبد و تا اَبد زنده ئه، جِلال و حِرمت و شُکر پیشکش کاندِنه،

یوحنایِ مکاشفه 5:1

اون مووقه اون تخت‌نشینِ راسِ دَسِ دِله یِتا طومار بَدیمه که وه پِشت و رو بَنوشته‌ بَییه بییه، و هفتا مُهرِ هِمراه، مهر و موم بَییه بییه.

یوحنایِ مکاشفه 6:10

وِشون بِلِندِ صِدائه هِمراه داد زونه و گاتِنه: «ای خِداوند که قادر و قدّوس و حَقّی، تا کی داوِری نَکاندی و اَمه خونِ تقاصِ زِمینِ مَردِمِ جِم نَیرِنی؟»

یوحنایِ مکاشفه 9:6

اون روزائه دِله مَردِم مَرگِ دِمبال گِردِنِنه، ولی اونِ پی دا نَکاندِنه؛ مَرگِ آرزو ره دارنِنه، ولی مَرگ وِشونِ جِم فِرار کانده.