یوحنایِ مکاشفه 3:1 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی1 «و ساردِسِ کلیسائه فِرشتهِ وِسه بَنویس: «اون که خِدائه هفتا روح و هفتا ستاره ره دارنه، این طی گانه: تِ اَعمالِ جِم خَوِر دارِمه. اینِ وِسه سرشناسی که زنده ای، ولی بَمِردی Faic an caibideilگیله ماز1 «وَ ساردِس کلیسای فرشته یه وَسین بَنویس: «اونکه خُدایِ هفتا روح و هفتا سِتارِه رِه داره، اینجور گونِه: تی اعمالِ جی خَبِر دارَم. اینِه وَسین سَرشناسی که زندهِ ایی، وَلی بَمِردی. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی1 «و ساردِسی کلیسایی فرشته ای سِه بَنویس: «اونگه خِدایی هفتا روح و هفتا سِتارِه رِه دارنِه، هَینجور گِنِه: تی اعمالی جا خَوَر دارمِه. هینِسِه سَرشناسی گه زینِّه ای، ولی بَمِردی. Faic an caibideil |
وِشون بدونِ هیچ ترسی شِمه پِر مِحَبَّتِ مهمونی هائه دِله شِمه هِمراه خارنِنه و نوش کاندِنه ولی اون صخرهِ وارینه که اوه ره جِر وَرنه و نَبونه اونا ره بَدی؛ وِشون چَپونونی هَسِنه که فِقَط شه فکرِنه؛ بی وارشِ اَبرایی وارینه که وا اونا ره وَرنه و وِشون آخِرِ پاییزِ بی میوه دارنِنه که دِ کَش بَمِردِنه و بِنهِ جِم بَکِندی بَینه.