یوحنایِ مکاشفه 2:16 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

¹⁶ پَس تووبه هاکان، واِلا خَله زود تِ پَلی اِمبه و شه دِهونِ شَمشیرِ هِمراه وِشونِ علیه جَنگ کامبه.

گیله ماز

¹⁶ پَس توبِه هَکُن، وَ اِلّا خِیلی زود تی وَر هَنَم و می دَهنِ شَمشیر هَمرَه اوشانه علِیه جَنگ کانَم.

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

¹⁶ پَس توبِه هاکِن، و اِلا خِیلی زود تی وَر اِمِه و شی دِهِنی شَمشیری هَمرا وِشونی علِیه جَنگ کِمِّه.

یوحنایِ مکاشفه 2:16 Iomraidhean Croise

اِفِسُسیان 6:17

نِجاتِ کِلاهخودِ شه سَر بییِلین و روحِ شمشیر که هَمون خِدائه کِلامِ ره، ‌شه دَس بَیرین.

دوّم تِسالونیکیان 2:8

اون مووقه اون بی‌دینِ مَردی اِنه، که خداوند عیسی شه دَمِ نفِسِ هِمراه وه ره هِلاک کانده و شه پِرشکوهِ بییَموئِنِ هِمراه وه ره نابود کانده.

یوحنایِ مکاشفه 1:16

و شه راسِ دَسِ دِله هفتا ستاره داشته و وه دِهونِ جِم یِتا دِ دَمِ تیزِ شمشیر بیرون بییَمو بییه، و وه دیم اِفتاب واری بییه که تِمومِ شه قِوَّتِ هِمراه تابِسه.

یوحنایِ مکاشفه 16:9

و مَردِم گرمائه حرارتِ جِم بَسوتِنه و خِدائه اسم، که این بِلاهائه قِدرَتِ دارنه ره لعنت هاکاردِنه، وِشون تووبه نَکاردِنه و وه ره جِلال نِدانه.

یوحنایِ مکاشفه 19:15

و وه دِهونِ جِم یِتا تیزِ شمشیر بیرون اییَمو، تا اونِ هِمراه ملّتها ره بَزِنه. «آهنی عصائه هِمراه وِشونِ سَر حکومت کانده.» وه خِدائه قادرِ مطلقِ غیظ و غَضِبِ اَنگورِ، شِرابِ حوضِ دِله لَگِد مال کانده.

یوحنایِ مکاشفه 19:21

و بَقیهِ وِشون اون شَمشیرِ هِمراه که اون اسب‌سِوارِ دِهونِ جِم بیرون اییَمو، بَکوشته بَینه و تِمومِ اون پَرِنده ها شه ره اونائه گوشتِ جِم سیر هاکاردِنه.

یوحنایِ مکاشفه 2:12

«پِرگامومِ کلیسائه فرشته ره بَنویس: «وه که دِ دَمِ تیزِ شمشیر دارنه، این طی گانه:

یوحنایِ مکاشفه 2:5

پَس شه یاد بیار که کجه جِم جِر دَکِتی. تووبه هاکان و اون کارایی که اَوِّل کاردی ره به جا بیار. اگه نَکِنی، تِ پَلی اِمبه و تِ لَمپا پایه ره وه جائه سَر گِرمه، مگه اینکه تووبه هاکانی.

یوحنایِ مکاشفه 22:20

اونی که این چیائه وِسه شِهادت دِنه، گانه: «حتماً، خَله زود اِمبه.» آمین. بِرو، ای خِداوندْ عیسی!

یوحنایِ مکاشفه 22:7

«و هارِش، مِن خَله زود اِمبه! خِش به حال کِسی که این کتابِ نبِوَّتِ کِلامِ داره.»

یوحنایِ مکاشفه 3:19

«مِن کِسایی که دوس دارمه ره سَراکو و تربیت کامبه، پس‌غیرتی بَواش و تووبه هاکان.