یوحنایِ مکاشفه 19:6 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

⁶ بعد یِتا صِدا بِشنُسِمه که یِتا گَتِ جَمیّتِ صِدا ره موندِسه، و فِراوونِ اوه هائه واری بییه، و رعدِ بِلِندِ صدا، که داد زوئه و گاته: «هَلِلویاه! چوون که اَمه خِدا، خِداوندْ، خِدائه قادر مطلق، دَره سلطِنت کانده.

گیله ماز

⁶ ایما ایتا صدا بِشنَوِسَّم که ایتا گَتِ جَماعَتِ صِدا رِه ماندِنِه با، و فراوانِ اُوئیشانِ صِدایِ مِثان با، و رَادی بُلَندِ صدا، که داد زنه با و گونه با: «هَلِلویاه! چونکه خُداوند، اَمیِ خُدا، خُدای قادِرِ مطلق، دَرِه سلطَنَت هَکونِه.

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

⁶ اَزما یَتِه صدا بِشنُسِمِه گه یَتِه گَتِ جَماعَتی صِدارِه مونِسِه، و فِراوونِ اُئیشونی تَرا وِه، و رادی بِلَنِ صدا، گه داد زووِه و گِتِه: «هَلِلویاه! چونگه اَمِه خِدا، خِداوند، خِدای قادِرِ مطلق، دِ سلطَنَت کِنِّه.

یوحنایِ مکاشفه 19:6 Iomraidhean Croise

اِنجیلِ مَتّی 6:13

اِما ره آزمودِ دِله نیار بلکه اِما ره شیطانِ جِم رهایی هاده،

یوحنایِ مکاشفه 1:15

وه لینگا مَفرقِ واری بییه که کوره دِله خالص بَییه بوئه، سو سو زوئه، و وه صدا، زیادِ اوه هائه واری بییه.

یوحنایِ مکاشفه 1:8

خِداوندْ خِدا گانه: «”الف“ و ”ی“؛ مِنِمه؛ اون قادرِ مطلق که دَره و دَییه و اِنه.»

یوحنایِ مکاشفه 12:10

بعد یِتا بِلِندِ صِدا آسمونِ دِله بِشنُسِمه که گاته: «اِسا اَمه خِدائه نِجات و قِوَّت و پادشاهی، و وه مَسیحِ اِقتدار بییَمو. چوون اونی که اَمه بِرارونِ تِهمت زوئه که شو و روز اَمه خِدائه حِضور وِشونِ تِهمت زَنده، جِر دِم هِدا بَییه.

یوحنایِ مکاشفه 14:2

و مِن آسِمونِ جِم یِتا صِدا بِشنُسِمه، یَته خَله اوهِ صِدائه واری و رَعدِ واری بِلِند بییه. اون صِدا که بِشنُسِمه چنگنوازونِ صِدائه واری بییه، اون مووقه که چَنگ زَندِنه.

یوحنایِ مکاشفه 19:1

بعدِ این چیا، یِتا صِدا بِشنُسِمه یِتا گَتِ جمیَّتِ صِدائه واری آسمونِ دِله؛ که داد زونه: «هَلِلویا! نِجات و جِلال و قِوَّت اَمه خِدائه شِنه،

یوحنایِ مکاشفه 19:4

و اون بیست و چهارتا پیر و اون چهارتا زنده مخلوق شه دیمِ سَر دَکِتِنه ‌و خِدا که تَختِ سَر نیشته بییه ره پرسِش هاکاردِنه و بااوتِنه: «آمین. هَلِلویاه!»

یوحنایِ مکاشفه 21:22

شَهرِ دِله هیچ معبدی نَدیمه، چوون خِداوندْ خِدائه قادر مطلق و وَره، وه معبِد هَسِنه.

یوحنایِ مکاشفه 4:5

تَختِ جِم، برق و گَتِ صِدا و رَعد اییَمو. هفتا روشنِ مشعل تَختِ جلو دَییه. که خِدائه هفتا روحِنه.

یوحنایِ مکاشفه 6:1

اون مووقه وَره ره بَدیمه که یِتا از اون هفتا مُهرِ بِشکِسه و بِشنُسِمه یِتا از اون چهارتا زنده مخلوق یِتا صدائه هِمراه که رعدِ واری بییه بااوته: «بِرو!»

یوحنایِ مکاشفه 8:5

بعد فرشته بخورسوزِ بَییته و قِروونگاهِ تشِ جِم پِر هاکارده و زِمینِ سَر دِم بِدا. رعدِ صِدا و برقی که آسِمونِ دِله زوئه و زلزله بییَمو.