یوحنایِ مکاشفه 19:17 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی17 و بعد یِتا فرشته بَدیمه که اِفتابِ دِله اِیست هاکارده بییه و بِلِندِ صِدائه هِمراه تِمومِ پَرِنده ها که آسمونِ دلِ دِله پَر زونه ره صِدا هاکارده و بااوته: «بِئین، خِدائه گَتِ شومِ وِسه جَمع بَووین، Faic an caibideilگیله ماز17 ایما ایتا فِرِشتِه رِه بَدییَم که آفتویه دِلِه ایسَبا و بُلَندِ صدایِ هَمرَه تمام پَرَندگانی که آسِمانِ دِلهِ پَر زَنه بان رِه دُخوانِسِّه و باَگوته: «بیئین، خُدایِ گَتِ شامِ وَسین جَم هَبین، Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی17 اَزما یَتِ فِرِشتِه رِه بَئیمِه گه آفتابی دِلِه هِرِساوِه و بِلَنِ صدایی هَمرا دِشتِ پَرَندگونی گه آسِمونی دِلِه پَر زووِنِه رِه داد هاکِردِه و بُتِه: «بیئین، خِدایی گَتِ شومی سِه جَم بَووئین، Faic an caibideil |