یوحنایِ مکاشفه 16:5 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

⁵ و بِشنُسِمه اون فرشته که اوه هائه اختیار وه ره هِدا بَییه بییه، بااوته: «اِی قدّوس، تِ عادلی، تِ که دَری و دَئی چوون که این مجازات ها ره تِ بیاردی؛

گیله ماز

⁵ و بِشنَوِسَّم اون فِرشتِه که اون اُوئیشانِ اختیار اونه هَدَه هَبا با، باَگوته: «اِی قدّوس، تو عادلی، تو که دَری و دَبَیی، چون این مُجازاتِشان تو بیاردی؛

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

⁵ و بِشنُسِمِه هون فِرشتِه گه هون اُوئیشونی اختیار وِرِه هادا بَوِه وِه، بُتِه: «اِی قدّوس، تو عادلی، تو گه دَری و دَوِه ای، چون هَین مِجازاتیشونِه تو بیاردی؛

یوحنایِ مکاشفه 16:5 Iomraidhean Croise

اِنجیلِ یوحنا 17:25

«ای صالحِ پییِر، هر چَن دِنیا تِ ره نِشناسِنه، ولی مِن تِ ره اِشناسِمبه، و اینا دوندِنه که تِ مِ ره بَفرِسی ای.

رومی ایشون 2:5

ولی تِ شه سَر سَختی و شه دلِ خاطِری که نِخوانه تووبه هاکانه، خِدائه غَضبِ شه وِسه، غَضِبِ روزِ وِسه اِمبار کاندی، روزی که اونِ دِله خِدائه عادلانه قِضاوِت دیار بونه.

رومی ایشون 3:5

ولی اگه اَمه ناراستی، خِدائه راستی ره دیار کانده، چی وِنه باریم؟ مگه خِدا، اون مووقه که اَمه وِسه غَضِب کانده، ظالِمِ؟ مِن آدِمِ واری دَره گَب زَمبه.

یوحنایِ مکاشفه 1:4

یوحنائه طَرِف جِم، هفتا کلیسائه وِسه که آسیائه منطقهِ دِله دَرِنه: فِیض و صِلح و سِلامتی شِمه وِسه بِیّه، وه طَرِفِ جِم که دَره و دَییه و اِنه، و هفتا روحِ طَرِف جِم که وه پادشاهیِ تَختِ روب رو دَرِنه،

یوحنایِ مکاشفه 1:8

خِداوندْ خِدا گانه: «”الف“ و ”ی“؛ مِنِمه؛ اون قادرِ مطلق که دَره و دَییه و اِنه.»

یوحنایِ مکاشفه 11:17

بااوتِنه: «اِی خِداوندْ خِدائه قادر مطلق تِ ره شِکر کامبی، ای تِ که دَری و دَئی. چوون که تِ شه گَتِ قِدرَتِ شه ‌دَس بَییتی و سلطنت هاکاردِنِ شِروع هاکاردی.

یوحنایِ مکاشفه 16:4

سِوّمین فرشته شه پیاله ره رودخانه‌ها و چشمه‌هائه اوهِ دِله دَشِندیه، اونا خون بَینه.

یوحنایِ مکاشفه 16:7

و بِشنُسِمه قِروونگاه گانه: «اَره، ای خِداوندْ خِدائه قادرِ مطلق، تِ داوِری ها، حَقّ و عدلِ.»

یوحنایِ مکاشفه 19:2

چوون که وه داوِری ها حقّ و عدلِ. چوون وه، اون گَتِ فاحشه ره داوِری هاکارده اون فاحشه که شه بی عفتیِ هِمراه زِمینِ فاسد هاکارده، و خِدا، شه خادِمونِ تقاصِ وه جِم بَییته.»

یوحنایِ مکاشفه 4:8

و اون چهارتا زنده مخلوق، هر کِدوم شیش تا بال داشتِنه و دور تا دور و وِشون میون، چِشِ جِم پِر، و شو و روز یه سَرِ گاتِنه: «قدّوسِ، قدّوسِ، قدّوسِ خِداوندْ خِدائه قادر مطلق، وه که دَییه و دَره و اِنه.»

یوحنایِ مکاشفه 6:10

وِشون بِلِندِ صِدائه هِمراه داد زونه و گاتِنه: «ای خِداوند که قادر و قدّوس و حَقّی، تا کی داوِری نَکاندی و اَمه خونِ تقاصِ زِمینِ مَردِمِ جِم نَیرِنی؟»