یوحنایِ مکاشفه 16:15 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

¹⁵ «هارِش، مِن دِزِ واری اِمبه! خِشا به حالِ اونی که بیدار بَمونه و لِواسِ دَپوشیه بوئه، نَکِنه لِخت و پتی راه دَکِفه و همه وه رِسوایی ره بَوینِن.»

گیله ماز

¹⁵ «بِیِیشین، مَن ایتا دُزِّ مِثان هَنَم! خُشا بِحال اونیکه بیدار بُمانه و لِواس دَکُردِ بو، نَکُنِه لُخت و پَتی رادَکِه و همه اونه رُسوایی رِه بَینَن.»

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

¹⁵ «هارِش، مِن هِتی دِزّی تَرا اِمِه! خِشا بِحالِ اونیگه ویشار بَمونِّه و لیواس دَکِرد وو، نَکِنِه لِخت و پَتی راه دَکِفِه و هَمه وی رِسوایی رِه بَوینِن.»

یوحنایِ مکاشفه 16:15 Iomraidhean Croise

اِنجیلِ مَتّی 25:13

پَس بیدار بوئین، چوون که اون روز و ساعتِ جِم خَوِر نِدارنِنی.

اِنجیلِ مَتّی 26:41

بیدار بوئین و دِعا هاکانین تا آزمودِ دِله نَکِفین. حَییقَتِن روح خوانه ولی تَن ناتِوونه

مَرقُس 14:38

بیدار بوئین و دِعا هاکانین تا آزمودِ دِله نَکِفین. حَییقَتاً روح خوانه ولی تَن توان نِدارنه.»

لوقا 21:36

پَس هَمِش مِواظِب بوئین و دِعا هاکانین تا بَتونین تِمومِ این چیائه وِسه که خَله زود اتِّفاق کَفِنه، در اَمان دَووین و اِنسانِ ریکائه پَلی اِیست هاکانین.»

اعمال رَسولان 20:31

پَس هوشیار بوئین و شه خاطِر بیارین که مِن سه سالِ تِموم، شو و روز، اَسریِ هِمراه یه لَحظه هم، شِمه هِشدار هِدائِنِ جِم، نِسّامه.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 5:3

اگه که راس راسی اونِ دَپوشییِنِ هِمراه، دییه لِخت نیمی.

اوّل تِسالونیکیان 5:4

ولی ای بِرارون، شِما تاریکیِ دِله دَنینی تا اون روز، دِزِ واری شِما ره غافلگیر هاکانه.

اوّل تِسالونیکیان 5:6

پَس بقیهِ واری شه ره خو نَزِنیم، بلکه بیدار و هوشیار بوئیم.

اول پِطرُس 4:7

همه چیِ آخِر، نزیکِ؛ پَس شه دِعاهائه خاطِری هوشیار بوئین و شه دَمِ بَیرین.

پطرسی دِوّمین نامِه 3:10

ولی خِداوند عیسیِ بَردَگِردِسِنِ روز، دِزِ واری اِنه، اون مووقه آسمونون یِتا گَتِ صِدائه هِمراه از بین شونه و ستاره ها تش گِرنِنه و نابود بونِنه، زِمین و تِمومِ وه کارا دیار بونه.

یوحنایِ مکاشفه 22:7

«و هارِش، مِن خَله زود اِمبه! خِش به حال کِسی که این کتابِ نبِوَّتِ کِلامِ داره.»

یوحنایِ مکاشفه 3:11

«مِن زود اِمبه. اونچی که دارنی ره قایم دار تا کِسی تِ تاجِ تِ جِم نَیره.

یوحنایِ مکاشفه 3:18

تِ ره نصیحت کامبه که خالصِ طِلا که تَش جِم بُگذِشته ره مِ جِم بَخرینی تا دولتمند بَووی؛ و اسبه لِواس ها، تا دَپوشی و تِ لختیِ شرم بَدیئه نَووه؛ و مَرهم، تا شه چِشائه سَر بَمالی تا بَوینی.