یوحنایِ مکاشفه 14:2 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

² و مِن آسِمونِ جِم یِتا صِدا بِشنُسِمه، یَته خَله اوهِ صِدائه واری و رَعدِ واری بِلِند بییه. اون صِدا که بِشنُسِمه چنگنوازونِ صِدائه واری بییه، اون مووقه که چَنگ زَندِنه.

گیله ماز

² و مَن آسمانِ جی ایتا صِدا بِشنَوِسَّم، پُر خُروش اُویه صِدایی مِثان، و گورتَکِ مِثان بُلَن با. اون صِدا که بِشنَوِسَّم ایتا چنگ‌ نَوازان صدایِ مِثان با اون موقِه که چَنگ زَنَن.

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

² و مِن آسمونی جا یَتِه صِدا بِشنُسِمِه، یَتِخِیلی اُوئی صِدایی تَرا، و رادی تَرا بِلَن وِه. هون صِدا گه بِشنُسِمِه هِتی چنگ‌نَوازِنی صدایی تَرا وِه هون موقِه گه چَنگ زَنِنِه.

یوحنایِ مکاشفه 14:2 Iomraidhean Croise

اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 13:1

اگه آدِمون و فرشته هائه زِوون ها گَب بَزِنِم، ولی مِحَبَّت نِدارِم، یِتا سِنج که خَله سَر صِدا کانده و یِتا توخالی طَبلِ واریمه.

یوحنایِ مکاشفه 1:10

خِداوندِ روزِ دِله، خِدائه روحِ جِم پِر بَیمه و یِتا بِلِندِ صِدا، شیپورِ صِدائه واری شه دِمبالِ سَر بِشنُسِمه

یوحنایِ مکاشفه 1:15

وه لینگا مَفرقِ واری بییه که کوره دِله خالص بَییه بوئه، سو سو زوئه، و وه صدا، زیادِ اوه هائه واری بییه.

یوحنایِ مکاشفه 11:12

بعد یِتا بِلِندِ صِدا آسِمونِ جِم بِشنُسِنه که وِشونِ بااوته: «اینجه بالا بِئین!» و وِشون یِتا اَبرِ دِله آسمونِ سمت بالا بوردِنه و وِشونِ دِشمنون، دَییه وِشونِ اِشانه.

یوحنایِ مکاشفه 11:15

بعد هَفتِمین فرشته شه شیپورِ دِله فوت هاکارده؛ و بِلندِ صِداهایی آسمونِ دِله دَپیته که گاتِنه: «دِنیائه پادشاهی، اَمه خِداوند و وه مَسیحِ شِنه. و وه تا اَبد و تا اَبد سلطِنت کانده.»

یوحنایِ مکاشفه 15:2

و یه چی بَدیمه که شیشه ای دریا ره موندِسه که تَشِ هِمراه قاطی بَییه بییه، و اونا ره هم بَدیمه که شیشه ای دریائه پَلی اِیست هاکارده بینه و اون وحشی جانور و وه مجسمه و وه اسمِ شمارهِ سَر پیروز بَییه بینه. و خِدائه سازهائه چَنگ وِشونِ دَسِ دِله دَییه.

یوحنایِ مکاشفه 18:22

بعد دییه نا مطربون و چنگ‌نوازونِ صِدا و نا نِی زَنون و شیپور زَنونِ صِدا تِ جِم بِشنُسه نَبونه. دییه هیچ صنعتگری و هیچ صِنفی تِ دِله پی دا نَبونه. و دییه هیچ آسیوِ صِدا تِ جِم بِشنُسه نَبونه؛

یوحنایِ مکاشفه 5:8

وَختی که طومارِ بَییته، اون چهارتا زنده مخلوق و اون بیست و چهارتا پیر وَرهِ روب رو، بِنهِ سَر دَکِتِنه. هر کِدوم از وِشون، یِتا سازِ چَنگ شه دَس داشتِنه و پیاله هایی طِلائه جِم داشتِنه، که بُخورِ جِم پِر بییه که هَمون مقدّسینِ دِعاها هَسه.

یوحنایِ مکاشفه 6:1

اون مووقه وَره ره بَدیمه که یِتا از اون هفتا مُهرِ بِشکِسه و بِشنُسِمه یِتا از اون چهارتا زنده مخلوق یِتا صدائه هِمراه که رعدِ واری بییه بااوته: «بِرو!»

یوحنایِ مکاشفه 8:7

اَوِّلین فرشته شه شیپورِ دِله فوت هاکارده، و تگرگ و تشی که خونِ هِمراه قاطی بییه، که زِمینِ سَر بِبارِسه و یه سوّم زِمین بَسوته و یه سوّم دارها بَسوتِنه و تِمومِ سبزِ واش ها بَسوتِنه.