یوحنایِ مکاشفه 14:13 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی13 و آسِمون جِم یِتا صدا بِشنُسِمه که گاته، «اینِ بَنویس: خِشا به حال اونایی که بعد از این خِداوندِ دِله مییِرنِنه.» و خِدائه روح گانه: «راس راسی خِشا به حالِ وِشون که شه زحمتائه آسایشِ گِرنِنه، چوون وِشونِ اعمال، وِشونِ دِمبال سَر اِنه!» Faic an caibideilگیله ماز13 و آسِمانِ جی ایتا صِدا بِشنَوِسَّم که گونه با، «اینه بَنویس: خُشا بِحال اوشانیکه مین بَعد خُداوَندِ دِلهِ میرنِن.» وَ خُدایِ روح باگوته: «راس راسی خُشا بِحالِ اوشان که خودِشانِه زَحمتانِ آسایشِ گیرِنَن، چون اوشانه اعمال، اوشانه دُمّالسَر هَنه!» Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی13 و آسِمونی جا یَتِه صِدا بِشنُسِمِه گه گِتِه، «هَینِه بَنویس: خِشا بِحالِ اونانیگه بعد از هین خِداوندی دِلِه میرِنِه.» و خِدایی روح گِنِه: «راساسی خِشا بِحالِ وِشون گه شی زَحمتایی آسایشِ گیرِنِه، چون وِشونی اعمال، وِشونی دِمالسَر اِنِه!» Faic an caibideil |