یوحنایِ مکاشفه 14:11 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی11 و وِشونِ عِذابِ دی تا اَبد و تا اَبد بالا شونه. و اونایی که اون وحشی جانور و وه مجسمه ره پَرَسِش کاندِنه و هر کس که وه اسمِ علامِتِ قبول کانده، نا روزِ دِله آسایش دارنه و نا شوِ دِله.» Faic an caibideilگیله ماز11 وَ اوشانه عذابِ دود تا اَبد و تا اَبد جآر شونِه. و اوشانیکه اون وحشی جانِوَر و اونه مُجَسَمِه رِه پَرَسِّش کانَن و هر کَس که اونه اِسمِ علامتِ قَبول کانه، نه روزِ دِلِه آسایش دارِه و نه شُویه دِلِه.» Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی11 و وِشونی عذابی دی تا اَبَد و تا اَبَد لُو شونِه. و اونانیگه هون وحشی جانِوَر و وی مِجَسَمِه رِه پَرَسِش کِنِنِه و هر کَس گه وی اِسمی علامتِ قَبول کِنِّه، نا روزی دِلِه آسایش دارنِه و نا شُویی دِلِه.» Faic an caibideil |