یوحنایِ مکاشفه 13:16 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی16 این طی، تِمومِ آدِمونِ از گَت تا کِچیک، پولدار و فقیر، و نوکِر و آزادِ مجبور کارده تا شه راسِ دَس یا شه پیشونیِ سَر علامِت بییلِن. Faic an caibideilگیله ماز16 اینجوری، تمام آدمان اَز گَت تا کوچِک، پولدار و فقیر، و پاکار و آزادِ مجبور کانِه با تا خودشانِ راسِ دَس یا خودشانِ پیشانی سَر علامت بَنَن. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی16 هَینجوری، دِشتِه آدمِنِ از گَت تا کِچیک، پولدار و فقیر، و نوکَر و آزادِ مجبور کِردِه تا شی راسِ دَس یا شی سالی سَر علامت بِلِن. Faic an caibideil |
بعد تختهایی ره بَدیمه که اونائه سَر کِسایی نیشته بینه که وِشونِ داوِریِ اِقتدار، هِدا بَییه بییه. و آدِمونِ جان ها ره بَدیمه که عیسی مَسیحِ شهادت هِدائِنِ خاطِری و خِدائه کِلامِ خاطِری، وِشونِ کلّه ها وِشونِ تَنِ جِم سیوا بَییه بییه. و کِسایی ره بَدیمه که اون وحشی جانِوَر و وه مِجسمه ره پرسش نَکارده بینه و وه علامِتِ شه پیشونی و دَسِ سَر قبول نَکارده بینه. وِشون اَت کَش دییه زنده بَینه و مَسیحِ هِمراه هزار سال سلطَنِت هاکاردِنه.