مَرقُس 5:4 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی4 چوون چَن کَش وه ره غُل و زَنجیل هاکارده بینه و دَوِسه بینه، ولی وه زنجیل ها ره پاره هاکارده بییه و اون آهنایی که وه لینگِ کَش دَوِسه بینه ره بِشکِسه بییه. هیچ کَسِ قِد نَرِسیه وه ره آروم داره. Faic an caibideilگیله ماز4 چون چَن دفعه اونه قُل و زَنجیلِ هَکوردِه بان ودَبِسِّه بان، وَلی اون زنجیلِشانِ پاره هَکُردهِ با و اون آهینی که اونِه لِنگِ کَشِ دَبِسِّه بان رِه بِشکَندِه با. هیچکسِ زور نَرسِنِه با اونه آرام بِدارِه. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی4 چون چَن کَش وِرِه غِل و زَنجیل هاکِرد وِنِه و دَوِس وِنِه، ولی وی زنجیلیشونِه گِلی هاکِرد وِه و هون آهنایی گه وی لینگی کَش دَوِس وِنِه رِه بِشکانی وِه. هیچکسی قِد نَرسیِه وِرِه آروم دارِه. Faic an caibideil |