مَرقُس 5:24 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

²⁴ عیسی هم وه هِمراه بُورده. یَته خَله جَمیِّت هم عیسیِ دِمبال راه دَکِتِنه. وِشون هر طَرِفِ جِم، وه ره فِشار یاردِنه.

گیله ماز

²⁴ عیسی هم اونه هَمرَه بَشَه. ایتا گَتِه ازدحام هم عیسی یِه دُمّال رادَکِتَن. اوشان هر طرف جی اونه فِشار هارنِه بان.

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

²⁴ عیسی هَم وی هَمرا بوردِه. یَتِخیلی اِزدحام هَم عیسایی دِمال راه دَکِتِنِه. وِشون هر طرفی جا وِرِه فِشار اُردِنِه.

مَرقُس 5:24 Iomraidhean Croise

مَرقُس 3:20

بعد عیسی سِره بُورده و اَی جَمیِّت جَمع بَینه، جوری که حَتّی وه و وه شاگِردون نَتونِسِنه غِذا بَخُرِن.

مَرقُس 5:23

و خواهش تَمِنّائه هِمراه وه ره بااوته: «مِ کِچیکِ کیجا دَره مییِرنه. بِرو و شه دَسِ وه سَر بییِل تا شِفا بَیره و زِنده بَمونه.»

مَرقُس 5:25

اونجه یِتا زِنا دَییه که دِوازَه سال خونریزی داشته.

مَرقُس 5:31

وه شاگِردون وه ره بااوتِنه: «ویندی مَردِم هر طَرِفِ جِم تِ ره فِشار یارنِنه؛ اون وَخت گانی، کی مِ ره دَس هاکارده»

لوقا 11:29

وَختی که جَمیِّت زیاد بونِسه، عیسی بااوته: «این نَسلِ مَردِم چَنده شَرورِنه. وِشون یِتا نِشونه خوانِنه! ولی نِشونه ای وِشونِ هِدا نَوونه جز یونِسِ پِیغَمبِرِ نِشونه.

لوقا 12:1

هَمون مووقه، هزارون نَفِر جَمع بَینه، جوری که هَمدییه ره لینگِ لو گِتِنه. عیسی اَوِّل شه شاگِردون هِمراه گَب بَزو و بااوته: «عُلِمائه فِرقه فریسیِ خمیرمایه جِم که دِروئیِ، دُوری هاکانین.

لوقا 19:3

زَکّا خواسه بَوینه عیسی کیِ، ولی چوون وه قَد کِتاه بییه و جَمیِّت زیاد بییه نَتونسه.

لوقا 7:6

عیسی وِشونِ هِمراه بُورده. وَختی سِرهِ نَزیکی بَرِسیه، اون اَفسِر شه رَفِقونِ جِم چَن نَفِر این پیغومِ هِمراه عیسی پَلی بَفرِسیه، بااوته: «ای آقا، شه ره زَحمِت نَده، چوون مِن لایق نیمه تِ مِ سِرهِ سَخفِ بِن بِئی.

لوقا 8:42

چوون وه، یِتا کیجا که حدوداً دِوازده ساله بییه، دَییه مِرده. وَختی عیسی راهِ دِله دَییه، جَمیِّت هر طَرِفِ جِم وه ره فِشار یاردِنه.

لوقا 8:45

عیسی بَپِرسیه: «کی مِ ره دَس بَزو؟» وَختی همه حاشا هاکاردِنه، پِطرُس بااوته: «اِسّا، مَردِم تِ ره از هر طَرِف دوره هاکاردِنه و فشار یارنِنه!»

اعمال رَسولان 10:38

و خِدا چی طی عیسایِ ناصری ره روح القدُس و قِدرَتِ هِمراه مَسح هاکارده، جوری که همه جا گِردِسه و خوارِ کار کارده و تِمومِ اونایی که اِبلیسِ ظِلمِ بِن دَینه ره شِفا دائه، اینِ وِسه که خِدا وه هِمراه دَییه.