مَرقُس 11:2 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی2 و وِشونِ بااوته: «اون روستایی که شِمه روب رو دَره، بُورین. همین که دِله بُوردِنی، یِتا دَوِسه خَرکِرّه ره پی دا کاندینی که تا اَلان هیچ کی وه سَر سِوار نَییه. اونِ واز هاکانین و بیارین. Faic an caibideilگیله ماز2 و اوشانه باَگوته: «به اون دِهاتی که شِیمی پِیش دَرِه، بیشین. هَمین که دِلهِ بَشَین، ایتا دَوِسِّه خَر کُرِّه رِه پیدا کانید که تا اَلآن هیچکس اونه سَر سَوار نَبا. اونِه واز هَکُنید و بیارین. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی2 و وِشونِه بُتِه: «هون آبادی ای گه شِمِه پِش دَرِه، بورین. هَمین گه دِلِه بوردِنی، یَتِه دَوَسِه خَر کِرِّه رِه اَنگیرِنی گه تا اَلَن هیچکی وی سَر سِوار نَوِه. هونِه وا هاکِنین و بیارین. Faic an caibideil |