مَرقُس 11:17 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی17 بعد وِشونِ تَعلیم هِدا و بااوته: «مَگه مِقدَّسِ نوشته هائه دِله بَنوِشته نَییه که، «مِ سِره، تِمومِ قومائه وِسه دِعائه سِره بااوته بونه“ ولی شِما اونِ ”دِزدِ کِلی“ هاکاردینی. Faic an caibideilگیله ماز17 ایما اوشانه تَعلیم هَدَه و باَگوته: «مَگِه مقَدَّسِ نِوِشتِه های دِلِه بَنوِشتِه نَبا که، «”می سِرِه، تمام قومِشانِ وَسین دُعایِ سِرِه دُخوانده بونه“؟ وَلی شُما اونِه ’دُزِّ لانه‘ هَکُردین. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی17 اَزما وِشونِه تَعلیم هادا و بُتِه: «مَگِه مِقَدَّسِ نِوشته هایی دِلِه بَنوِشت نَوِه گه، «”می خِنِه، دِشتِه قومیشونی سِه دِعا خِنِه بَخونِس وونِه“؟ ولی شِما اونِه ’دِزِّ کِلی‘ هاکِردِنی. Faic an caibideil |