اِنجیلِ مَتّی 7:19 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی19 داری كه خوارِ میوه نیارِه، اونِ وِرینِنِه و تَشِ دِله دِم دِنِنه. Faic an caibideilگیله ماز19 داری که خُجیرِ میوه نیارِه، بَبییِه بونه و تَشِ دِلِه توُواده بونه. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی19 داری گه خِبِ میوه نیارِه، اونِه وِرینِنِه و تَشی دِلِه دیم دِنِنِه. Faic an caibideil |
وِشون بدونِ هیچ ترسی شِمه پِر مِحَبَّتِ مهمونی هائه دِله شِمه هِمراه خارنِنه و نوش کاندِنه ولی اون صخرهِ وارینه که اوه ره جِر وَرنه و نَبونه اونا ره بَدی؛ وِشون چَپونونی هَسِنه که فِقَط شه فکرِنه؛ بی وارشِ اَبرایی وارینه که وا اونا ره وَرنه و وِشون آخِرِ پاییزِ بی میوه دارنِنه که دِ کَش بَمِردِنه و بِنهِ جِم بَکِندی بَینه.