اِنجیلِ مَتّی 7:17 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی17 همین طی سالِمِ دار خوارِ میوه یارنه و آفِت بَزوِ دار بَدِ میوه. Faic an caibideilگیله ماز17 هَمینجور، سالِمِ دار خُجیرِ میوه به بار هارنه و آفَت بَزِه دار بَدِ میوه. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی17 هَینجور، سالِمِ دار خِبِ میوه اُرنِه و آفَت بَزِه دار بَدِ میوه. Faic an caibideil |
وِشون بدونِ هیچ ترسی شِمه پِر مِحَبَّتِ مهمونی هائه دِله شِمه هِمراه خارنِنه و نوش کاندِنه ولی اون صخرهِ وارینه که اوه ره جِر وَرنه و نَبونه اونا ره بَدی؛ وِشون چَپونونی هَسِنه که فِقَط شه فکرِنه؛ بی وارشِ اَبرایی وارینه که وا اونا ره وَرنه و وِشون آخِرِ پاییزِ بی میوه دارنِنه که دِ کَش بَمِردِنه و بِنهِ جِم بَکِندی بَینه.