اِنجیلِ مَتّی 6:7 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی7 وَختی دِعا کاندی، بِت پَرَستونِ واری هِی بی مَعنیِ وِرد نار؛ وِشون گَمون کاندِنه، خَله بااوتِنِ هِمراه، وِشونِ دِعا بِشنُسه بونه. Faic an caibideilگیله ماز7 «وَختی دُعا کانید، هِی بی مَعنی وِرد تکرار نَکُنین؛ همونجور که بُت پَرَسّان کانَن، چون اوشان گُمان کانَن زیاد تِكرار هَکُردَن هَمرَه اوشانه دُعا بِشنَوِسِّه بونه. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی7 «وختی دِعا کِنّی، بِت پَرَسِنی تَرا هِی بی مَعنی وِرد نُو؛ وِشون گِمون کِنِنِه زیادِ بُتنی هَمرا وِشونی دِعا بِشنُس وونِه. Faic an caibideil |