اِنجیلِ مَتّی 22:3 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی3 وه شه نوکِرونِ بَفرِسیه تا دَعوِت بَییهِ ها ره بارِن که جَشن بِیِّن، ولی وِشون نِخواسِنه بِیِّن. Faic an caibideilگیله ماز3 اون خودشه پاکارانِ روانه هَکوردِه تا دَعوَتی شانه باگو بییَن جَشن، وَلی اوشان نَخَسَّن بییَن. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی3 وی شی نوکَرِنِ بَرِسانیِه تا دَعوَت بَوِه ایشونِه بُئِه جَشنی سِه بیئِین، ولی وِشون نَخوایسِنِه بیئِن. Faic an caibideil |
شِمه حِواس دَووه، اون کسِ صِدائه جِم که گَب زَنده، شه دیمِ بَرنِگاردِنین. اونایی که، اون کسِ گَب هائه بِشنُسَنِ جِم که زِمینِ سَر گَب زوئه شه دیمِ بَردِگاردِنینه، نَتونِسِنه مجازات بَیّنِ جِم دَر بورِن. پَس اَگه اِما اون کسِ جِم که آسمونِ جِم گَب زَنده شه دیمِ بَردِگاردِنیم، چی طی مجازاتِ جِم دَر بوریم؟!