اِنجیلِ مَتّی 21:19 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی19 جادهِ پَلی یِتا اَنجیلِ دار بَدیئه وه سَمت بُورده تا وه جِم اَنجیل بَچینه. ولی به جِز وَرگ هیچی اون دارِ سَر دَنی بییه. پَس اون دارِ بااوته: «دییه هیچ وَخت تِ جِم مَحصول به بار نَییه» اون دار دَرجا خِشک بَییه. Faic an caibideilگیله ماز19 رای وَر ایتا اَنجیل دار بَدییِه و اونه سَمت بَشَه تا اونه جی اَنجیل بَچینِه. وَلی بِجُز وَلگ هیچی اون دارِ سَر دَنِبا. پَس اون دارِ باَگوته: «دِ هیچ وَخت تی جی مَحصول به بار نییِه.» اون دار دَرجا خُشک هَبا. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی19 جادِه ای وَر یَتِه اَنجیل دار بَئیِه و وی سَمت بوردِه تا ویجا اَنجیل بَچینِه. ولی بِجِز وَلگ هیچی هون داری سَر دَنیوِه. پَس هون دارِ بُتِه: «دِ هیچ وَخت تیجا مَحصول به بار نیِه.» هون دار دَرجا خِشک هایتِه. Faic an caibideil |
وِشون بدونِ هیچ ترسی شِمه پِر مِحَبَّتِ مهمونی هائه دِله شِمه هِمراه خارنِنه و نوش کاندِنه ولی اون صخرهِ وارینه که اوه ره جِر وَرنه و نَبونه اونا ره بَدی؛ وِشون چَپونونی هَسِنه که فِقَط شه فکرِنه؛ بی وارشِ اَبرایی وارینه که وا اونا ره وَرنه و وِشون آخِرِ پاییزِ بی میوه دارنِنه که دِ کَش بَمِردِنه و بِنهِ جِم بَکِندی بَینه.