اِنجیلِ مَتّی 18:7 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی7 وای بَر این دِنیا که آدِمی ره به گِناه وَسوسِه کانده. چوون وَسوسِه هَمِش دَره، ولی وای به حالِ کِسی که وسوسهِ باعِث بونی بونه. Faic an caibideilگیله ماز7 وای بر این دُنیا که آدَمی رِه بِه گُناه وَسوَسِه کانه. چون وَسوَسِه هَمِش دَرِه، وَلی وای بِحالِ کَسی که وَسوَسِه باعِث بونه! Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی7 وای بَر هَین دِنیا گه آدَمی رِه گِناهی سِه وَسوَسِه کِنِّه. چون وَسوَسِه هَمِش دَرِه، ولی وای بِحالِ کَسی گه وَسوَسِه ای باعث بونی وونِه! Faic an caibideil |