اِنجیلِ مَتّی 17:5 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی5 هَمتی پِطرسِ گَب تِموم نَییه بییه، یِتا پِر نورِ اَبر وِشونِ سَرِ ور سایه دِم هِدا و یِتا صِدا اَبرِ جِم بِشنُسه بَییه که گاته: «این مِ عَزیزِ ریکائه که وه جِم راضیمه، وهِ گَبِ گوش هاکانین.» Faic an caibideilگیله ماز5 پِطرُسِ گَب هَلَه تَمام نَبا با که، ایتا نورانی اَبر اوشانه سَرِ جآر سایه هَکُرده و ایتا صِدا اَبرِ جی بِشنَوِسّه هَبا باگوته: «این می عَزیزِ ریکائِه که اونه جی راضییَم، اونه گَبِ گوش هَکُنید!» Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی5 پِطرُسی گَب حَلا تُوم نَوِه وِه، یَتِه پِر نورِ اَبر وِشونی سَری وَر سایه دیم بَدا و یَتِه چِمِر اَبری جا بِشنُس بَوِه گِتِه: «هَین می عَزیزِ ریکائِه گه ویجا راضیمِه، وی گَبِ گوش هاکِنین!» Faic an caibideil |