Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




اِنجیلِ مَتّی 16:16 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

16 شمعونِ پِطرس جِواب هِدا: «تِ مَسیحِ موعودی، زنده خِدائه ریکائی.»

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

16 شَمعون پِطرُس جِواب هَدَه: «تو مَسیحِ موعودی، زندهِ خُدای ریکائی!»

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

16 شَمعونِ پِطرُس جِواب هادا: «تو مَسیحِ موعودی، زینِّه خِدایی ریکائی!»

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




اِنجیلِ مَتّی 16:16
38 Iomraidhean Croise  

یَعقوب، یوسِفِ پییِر و یوسِف، مریِمِ شی بییه، مریِم، عیسیِ مِلَقَّب به مَسیح ره دِنیا بیارِده.


و اونایی که لَتکائه دِله دَینه عیسیِ لینگِ روب رو دَکِتِنه، بااوتِنه: حَییقَتاً تِ خِدائه ریکائی.»


عیسی وِشونِ بااوته: «ولی، شِما گانِنی مِن کیمه؟»


ولی عیسی ساكت بَمونِسِه. کاهِن اَعظم وه ره بااوته: «تِ ره زنده خِدا ره قَسِم دِمبه اِما ره بار که، تِ مَسیحِ موعود، خدائه ریکا هَسی؟»


وَختی سَربازون فَرمونده و اونایی که وه هِمراه دَینه و عیسیِ نِگَهوون بینه، این زِمین لَرزه و همهِ اِتِفاقاتی که دَکِته بییه ره بَدینه بَتِرسینه و بااوتِنه: «حَییقتاَ وه خِدائه ریکا بییه.»


اون وَخت وَسوسه گَر وه ره نَزیک بَییه بااوته: «اَگه تِ خدائه ریکایی، این سَنگا ره بار نون بَووِن.»


ولی عیسی هَمون طی ساکت بَمونِسه و جِوابی نِدا. اَت کَش دییه کاهِن اَعظِم وه جِم بَپِرسیه: «تِ مَسیحِ موعود، مِتوارکِ خِدائه ریکائی؟»


اَمروز داوودِ زادگاهِ دِله، یِتا نِجات دَهنده شِمه وسه دِنیا بییَمو. وه خِداوندْ مَسیحِ موعودِ.


نَتَنائیل جِواب هِدا: «اِسّا، تِ خِدائه ریکایی! تِ اِسرائیلِ پادشاهی!»


مارتا بااوته: «اره، آقا، مِن ایمون دارمه که تِ مَسیحِ موعود، خِدائه ریکائی، همونتا که وِنه این دِنیائه دِله بِیّه.»


ولی اینا بَنوِشته بَییه تا باوِر هاکانین که عیسی، هَمون مَسیحِ موعود، خدائه ریکائه، تا این ایمونِ هِمراه، وه اسمِ دِله زندگی دارین.


هَمون طی اون پییِری که زندگی دِنه مِ ره بَفرِسیه و مِن هَمون پییِرِ خاطری زِندِمه، هَمون طی هم اونی که مِ ره بَخُره مِ خاطری زِنده موندِنه.


شَمعونِ پِطرُس جِواب هِدا: «آقا، کِنه پَلی بُوریم؟ اَبدی زندگیِ کِلام، تِ پَلی دَره.


و اِما ایمون بیاردیمی و دومبی که تِ اون قُدّوسِ خِدا هَسی.»


«ای مَردِم، چه این طی کاندینی؟ اِما هم شِمه واری، آدِمِمی. اِما خَوِرِ خِشِ شِما ره دِمبی تا این بیخودی کارائه جِم دَس بَکِشین و زنده خِدا ره ایمون بیارین که آسِمون و زِمین و دریا و اونچی که اونائه دِله دَره ره خَلق هاکارده.


هَمون طی که راهِ دِله شینه، یه جا که اوه دَییه بَرِسینه. خواجه‌ بااوته: «هارِش، اینجه اوه دَره! اَلان چی مِ تَعمید بَییتِنِ دَمِ گِرنه؟»


[فیلیپُس بااوته: «اگه تِمومِ شه دلِ هِمراه ایمون بیاردی، هیچی تِ دَمِ نَینه.» خواجه‌ بااوته: «ایمون دارمه که عیسی مَسیح، خدائه ریکائه.»]


وه دَرجا یَهودیونِ عبادتگاه هائه دِله بُورده و این پیغومِ که عیسی، خدائه ریکا هَسه ره شروع هاکارده.


و طبقِ روحِ قدّوسیت، شه زِنده بَیِّنِ هِمراه مِرده هائه جِم، قِوَّتِ دِله اِعلام بَییه که خِدائه ریکائه، یعنی اَمه خِداوند عیسیِ مَسیح.


چوون خِدائه ریکا، عیسی مسیح، که مِن و سیلاس و تیموتائوس، شِمه میون وه ره اِعلام هاکاردیمی، ’اَره‘ و’نا‘ نَییه، بلکه وه دِله هَمش ’اَره‘ هَسه.


شِما نِشون هِدانی که مَسیحِ نامه نی، که اَمه طریق شِما ره بَرِسیه که مُرکّبِ هِمراه بَنوِشته نَییه، بلکه زنده خِدائه روحِ هِمراه اَمه وِسه بَنوشته بَییه، و نا سنگیِ لوحِ سَر، بلکه آدِمونِ دِل لوحِ سَر بَنوِشته بَییه.


و خِدائه معبد، بِتهائه هِمراه چه سازشی دارنه؟ چوون اِما زند‌ه خِدائه مَعبِدیمی. هَمون طی که خِدا تورات و پِیغَمبِرونِ کِتابِ دِله گانه: «مِن وِشونِ میون منزل کامبه و وِشون میون، راه شومبه، و مِن وِشونِ خِدا بومبه و وِشون مِ قوم بونِنه.»


چوون وِشون شه از این که چی طی شِما گرمِیِ هِمراه اَمه پیشواز بییَمونی، گَب زَندِنه و این که چی طی بِتهائه جِم دَس بَکِشینی و خِدائه سمت بَردَگِردِسینی تا زنده و حییقی خِدا ره خِدمِت هاکانین


تا اگه مِ بییَموئِن عَقِب دَکِته، بَدونی که خِدائه خانوادهِ میون که زِنده خِدائه کلیسا و حَییقَتِ سِتون و پِی هَسه، چی طی وِنه رِفتار هاکارد.


چوون اِما اینِ وِسه زَحمِت کَشِمبی و تَقِلّا کامبی، چوون اِما شه امیدِ، زنده خِدائه سَر بییِشتیمی که تِمومِ آدِمونِ نجات‌دهنده ئه، بخصوص اونایی که ایمون دارنِنه.


زنده خِدائه دَس دَکِتِن، چَنده تَرس دارنه.


ولی شِما صَهیونِ کوهِ دِله زِنده خِدائه شَهر، یعنی آسِمونی اورشَلیمِ دِله بییَمونی. شِما هِزارون هزار فِرشتهِ جَمعِ دِله که خِشالی کاندِنه بییَمونی،


بِرارون، شِمه حواس دَووه، نَکِنه که شِمه جِم کِسی شَرور و بی‌ایمونِ دِل داره که شِما ره زنده خِدائه جِم دور هاکانه.


چَنده ویشتر، مَسیحِ خون که اَبدی روحِ طریق، شه ره بی‌عیب، خِدا ره پیشکش هاکارده اَمه وجدانِ، بیخودی کارائه جِم پاک کانده تا زنده خِدا ره خِدمِت هاکانیم!


اونی که اِعتراف کانده عیسی خِدائه ریکائه، خِدا وه دِله موندِنه و وه خِدائه دِله.


همین طی هم دومبی که خِدائه ریکا بَییَمو و اِما ره فَهم هِدا تا وه که حَییقَتِ ره بِشناسیم، و اِما وه دِله که حَییقَتِ دَرِمبی، یعنی وه ریکا، عیسی مَسیحِ دِله. وه خِدائه حَییقی و اَبدی زندگیِ.


کی تونده دِنیا ره حریف بَووه؟ به جِز اون که ایمون دارنه عیسی، خِدائه ریکائه؟


بعد یِتا دییه فرشته‌ بَدیمه از اونجه که اِفتابِ در اِنه، آسِمونِ سَمت بالا بورده و زنده خِدائه مُهر، وه هِمراه دَییه. و بِلِندِ صِدائه هِمراه اون چهارتا فرشته ره که وِشونِ قِوَّت هِدا بییه تا زِمین و دریا ره صَدِمه بَزِنِنِ صدا هاکارد و بااوته:


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan