لوقا 8:47 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی47 وَختی اون زِنا بَدیئه دییه نتونده شه ره جا هاده، تَرس و لَرزِ هِمراه جِلو بییَمو و عیسیِ لینگ دَکِته و همهِ پَلی بااوته که چه وه ره دَس هاکارده و چی طی دَرجا شِفا بَییته. Faic an caibideilمازندرانی47 اون زِنا وقتی بَدییه نَتتونده جا بَخاره، با ترس و لرز جلو بییَمو و وِنه لینگه سَر دَکِته وهمه جلو بائوته چه ایسته وِ رِه لمس هاکارده و چجوری دردَم شفا بَییته. Faic an caibideilگیله ماز47 وَختی اون زِنا بَدییَه که دِ نَتَّنِه خودِش رهِ قایِم هَکونه، تَرس و لَرزِ هَمرَه پِیش بوما و عیسی یه لِنگ دَکِته و هَمِه یِه وَرجه باگوته که چِرا اونه لَمس هَکُردِه و چِطور دَرجا شَفا بِیته. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی47 وختی هون زَنا بَئیِه گه دِ نَتِنِّه شِرِه جاهادِه، تَرس و لَرزی هَمرا پِش بیمو و عیسایی لینگ دَکِتِه و هَمه ای وَر بُتِه گه چه وِرِه دَس هاکِردِه و چِتی دَرجا شَفا بَیتِه. Faic an caibideil |