Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




لوقا 8:13 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

13 اون تیمایی که سنگلاخِ زِمینِ دِله کَفِنِنه اونایینه که وَختی خِدائه کِلامِ اِشنُنِنه، اونِ خِشالیِ هِمراه قبول کاندِنه، ولی بِنه نَوِندِنه. اینا مِدّتِ کمی ایمون دارنِنه، ولی آزمودِ مووقه، شه ایمونِ از دَس دِنِنه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

مازندرانی

13 دونه‌هایی که سَنگها دِله کَفِنه، کسانی هستنه که وقتی کِلام رِه اِشناننه اون رِه با شادی قَبول کانّه، اما ریشه نِدارِنه. اینها مدت کمی ایمان دارِننه، اما آزمایش موقع شه ایمان رِه از دست دِنّه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

13 اون تُمِشان که سنگ لاخ زَمینِ دِلِه دَکِتَن اوشانیِیَن که وَختی خُدایِ کَلامِ اِشنَوِنَن، اونِه خُشحالی یه هَمرَه قَبول کانَن، ولی بَنِه نَبِندِنِن. ایشان مُدَّتِ کَمی ایمان دارَن، وَلی آزمونِ موقه خودِشانِه ایمانِ از دَست دَنَن.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

13 هون تیمیشون گه سنگلاخ زَمی ای دِلِه دیم خارِنِه اونانینِه گه وختی خِدایی کَلامِ اِشنُنِنِه، اونِه خِشالی ای هَمرا قَبول کِنِنِه، ولی بِنِه نَوِنِّنِه. هَینِن مِدَّتِ کَمی ایمون دارِنِه، ولی آزمودی موقِه شی ایمونِ از دَس دِنِنِه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




لوقا 8:13
37 Iomraidhean Croise  

چوون هیرودیس یحییِ جِم تَرسیه، چوون که دونِسه یحیی صالح و مِقدَّسِ مَردیه، اینِ وِسه بییه که وه جِم محافظت کارده. هر وَخت یحییِ گَبِ اِشنُسه، خَله پریشون بونِسه. ولی هَمتی هم خِشالیِ هِمراه وه گَب ها ره گوش دائه.


اون تیمایی که راهِ دِله کَفِنِنه، اونایینه که خِدائه کِلامِ اِشنُنِنه، بعد از اون ابلیس اِنه و اونِ وِشونِ دلِ جِم دِزِنه، تا نَتونِن ایمون بیارِن و نِجات بَیرِن.


اون تیمایی که تَلیِ دِله کَفِنِنه، اونایینه که خِدائه کِلامِ اِشنُنِنه، ولی وَختی همین طی که زندگیِ دِله جلو شونِنه نِگرونی و پول و این دِنیائه خِشی ها وِشونِ خَفه کانده و وِشونِ میوه ثَمِر نَرِسِنه.


هر اَنگور رَزی که میوه نیاره، مِ پییِر اونِ وِرینه، و هر اَنگور رَزی که میوه بیاره، اونِ هَرَس کانده تا وِیشتر میوه بیاره.


اگه کِسی مِ دِله نَمونه، یِتا رَزِ واریِ که وه ره دِم دِنِنه و خِشک بونه. خِشکِ رَزا ره جَمع کاندِنه و تَشِ دِله دِم دِنِنه و سوزِندِنه.


یحیی یِتا لَمپائه واری سُوته و نور دائه، و شِما خواسینی یه لَحظه وه نورِ دِله خِش بووئین.


اگه نَبِوّت هاکاردِنِ قِدرَتِ دارِم و بَتونِم تِمومِ رازها و مَعرفتِ بِفَهمِم، و اگه اون طی ایمونی دارِم که کامل بوئه، جوری که بَتونِم کوهها ره جا‌به‌جا هاکانِم، ولی مِحَبَّت نِدارِم، هیچِمه.


و اونِ طَریق نِجات گِرنِنی، البته اگه کِلامی که شِما ره موعظه هاکاردِمه ره، قایم دارین. اگه این طی نَووه، بیخودی ایمون بیاردینی.


ای نادونِ غَلاطیون، کی شِما ره جادو هاکارده؟ عیسی مَسیحِ بَمِردِن اَنده آشکار شِما ره بااوته بَییه که اِنگاری وه شِمه چِشِ پَلی، مَصلوب بَییه.


مگه تِمومِ اون عِذاب ها ره، بیخودی تِحَمُّل هاکاردینی؟ مگه اینکه راس راسی بیخودی زَحمِت بَکِشی بوئین!


تا مَسیح، ایمونِ طریق، شِمه دلهائه دِله بَمونه، و مِحبَّتِ دِله بِنه دَوِندین، پابرجا بَووین،


اگه راس راسی شِما ایمونِ دِله، محکم و پابرجا بوئین و اون انجیلِ امیدِ جِم تِکون نَخُرین، هَمون انجیل که آسمونِ بِنِ تِمومِ خلقتِ وِسه اِعلام بَییه، و مِن، پولُس، اونِ نوکِر بَیمه.


وه دِله بِنه دَوِندین و رشد هاکانین، و ایمونِ دِله پابرجا بوئین و هَمون‌ طی که یاد بَییتینی، شِکر هاکاردِنِ جِم پِر بوئین.


اینِ وِسه، چوون دییه نَتونِسِمه طاقت بیارِم، تیموتائوسِ راهی هاکاردِمه تا شِمه ایمونِ جِم باخَوِر بَووِم، چوون اونِ تَرسِ داشتِمه که اون وسوسه‌گر یعنی اِبلیس یه جوری شِما ره وَسوسه هاکارده بوئه، و اَمه زَحمِت ‌هَدِر بورده بوئه.


ایمون و خوارِ وجدانِ بَچِسب، چوون بَعضیا اینائه رَد هاکاردِنه هِمراه، وِشونِ ایمونِ کَشتی، بِشکِسه.


ولی اِما کِسایی جِم نیمی که بَرگِردِنِنه و هِلاک بونِنه، بلکه اونائه جِم هَسیمی که ایمون دارنِنه و شه جانِ حِفظ کاندِنه.


هَمون طی که تَن روحِ جِم سیوا بَمِرده، ایمون هم اَعمالِ جِم سیوا بَمرده.


چوون اگه اونایی که بعد از اینکه خِداوند و اَمه نجات‌دهنده عیسیِ مَسیحِ بِشناسینه، دِنیائه فِسادِ جِم دَس بَکِشینه، اگه اَت کَش دییه اون چیائه دِله گرفتار بَووِن و شِکَست بَخُرِن، وِشونِ آخِر عاقبت اَوِّلِ جِم هم بَدتِر بونه.


این مَثِل اون چیِ خَوِری گَب زَنده که وِشونِ وِسه پیش بییَمو: «سک شه لو بیاردهِ سَر بَرگِردِنه»، و « بَشُسه خی، تیلِ دِله غلت خارنه.»


وِشون اَمه میونِ جِم بیرون بُوردِنه، ولی اَمه جِم نَبینه؛ چوون اگه اَمه جِم بینه، اَمه هِمراه موندِسِنه. ولی وِشونِ بوردِن نِشون هِدا که وِشون هیچ کِدوم، اَمه جِم نَبینه.


وِشون بدونِ هیچ ترسی شِمه پِر مِحَبَّتِ مهمونی هائه دِله شِمه هِمراه خارنِنه و نوش کاندِنه ولی اون صخرهِ وارینه که اوه ره جِر وَرنه و نَبونه اونا ره بَدی؛ وِشون چَپونونی هَسِنه که فِقَط شه فکرِنه؛ بی وارشِ اَبرایی وارینه که وا اونا ره وَرنه و وِشون آخِرِ پاییزِ بی میوه دارنِنه که دِ کَش بَمِردِنه و بِنهِ جِم بَکِندی بَینه.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan