لوقا 8:13 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی13 اون تیمایی که سنگلاخِ زِمینِ دِله کَفِنِنه اونایینه که وَختی خِدائه کِلامِ اِشنُنِنه، اونِ خِشالیِ هِمراه قبول کاندِنه، ولی بِنه نَوِندِنه. اینا مِدّتِ کمی ایمون دارنِنه، ولی آزمودِ مووقه، شه ایمونِ از دَس دِنِنه. Faic an caibideilمازندرانی13 دونههایی که سَنگها دِله کَفِنه، کسانی هستنه که وقتی کِلام رِه اِشناننه اون رِه با شادی قَبول کانّه، اما ریشه نِدارِنه. اینها مدت کمی ایمان دارِننه، اما آزمایش موقع شه ایمان رِه از دست دِنّه. Faic an caibideilگیله ماز13 اون تُمِشان که سنگ لاخ زَمینِ دِلِه دَکِتَن اوشانیِیَن که وَختی خُدایِ کَلامِ اِشنَوِنَن، اونِه خُشحالی یه هَمرَه قَبول کانَن، ولی بَنِه نَبِندِنِن. ایشان مُدَّتِ کَمی ایمان دارَن، وَلی آزمونِ موقه خودِشانِه ایمانِ از دَست دَنَن. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی13 هون تیمیشون گه سنگلاخ زَمی ای دِلِه دیم خارِنِه اونانینِه گه وختی خِدایی کَلامِ اِشنُنِنِه، اونِه خِشالی ای هَمرا قَبول کِنِنِه، ولی بِنِه نَوِنِّنِه. هَینِن مِدَّتِ کَمی ایمون دارِنِه، ولی آزمودی موقِه شی ایمونِ از دَس دِنِنِه. Faic an caibideil |
وِشون بدونِ هیچ ترسی شِمه پِر مِحَبَّتِ مهمونی هائه دِله شِمه هِمراه خارنِنه و نوش کاندِنه ولی اون صخرهِ وارینه که اوه ره جِر وَرنه و نَبونه اونا ره بَدی؛ وِشون چَپونونی هَسِنه که فِقَط شه فکرِنه؛ بی وارشِ اَبرایی وارینه که وا اونا ره وَرنه و وِشون آخِرِ پاییزِ بی میوه دارنِنه که دِ کَش بَمِردِنه و بِنهِ جِم بَکِندی بَینه.