لوقا 7:41 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

⁴¹ عیسی بااوته: «یه نَفِر، دِ نَفِرِ جِم طَلِب داشته، یه نَفِرِ جِم پونصد روزِ دَسمِزِ اِندا، اون یِتائه جِم پِنجاه روزِ دَسمِزِ اِندا.

مازندرانی

⁴¹ عیسی بائوته: اَتّا نفر دِ نَفِر جه طَلِب داشته: از اَتّا پانصد دینار، از دیگری پِنجاه دینار.

گیله ماز

⁴¹ عیسی باگوته: «یِنَفَر، دو نَفَرِ جی طَلَب داشتِه: یِنَفَرِ جی پونصَد روز دَسمُزِّه قَدَر و اون یِکی جی پَنجاه روز دَسمُزِّه قَدَر.

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

⁴¹ عیسی بُتِه: « یَنَفَر، دِ نَفَری جا طَلَب داشتِه: یَنَفَری جا پونصَد روز دَسمِزی اَنّا و هون یَتّایی جا پَنجاه روز دَسمِزی اَنّا.

لوقا 7:41 Iomraidhean Croise

اِنجیلِ مَتّی 18:28

«ولی وَختی هَمین نوکِر داشته بیرون شیئِه، یِتا از شه هَمکارونِ بَدیئه که صَد دینار که سه ماه کارگرِ دَسمِزِ اِندا بییه وه ره بِدهکار بییه. پَس وه ره بَییته و وه گَلیِ بِنِ جِق هِدا و بااوته: شه قَرضِ پَس هاده!

اِنجیلِ مَتّی 6:12

اَمه خِطاها ره بِبَخش، هَمون طی که اِما هَم تِ واری اونایی که اِما ره خِطا هاکاردِنه ره بِبَخشیمی.

مَرقُس 6:37

ولی عیسی وِشونِ بااوته: «شِما شه یه چی وِشونِ هادین تا بَخُرِن.» بااوتِنه: «خوانی بُوریم و دویست دینارِ اِندا نون بَخرینیم و وِشونِ هادیم تا بَخُرِن؟»

لوقا 11:4

اَمه گِناهونِ بِبَخش، چوون اِما هم تِمومِ اوناییِ که اِما ره مدیونِنه ره بَخشِمبی. اِما ره آزمودِ دِله نیار»

لوقا 12:48

ولی اونی که شه اَربابِ خواسه ره نَدونده و کاری کانده که تنبیهِ سِزاوارِ، کَمتِر مِجازات بونه. هر کی ره ویشتر هِدا بَووه، وه جِم ویشتر هم دَرخواس بونه؛ و هر کی ره که ویشتر بِسپارِسه بَووه، ویشتر هم وه جِم طَلِب بونه.

لوقا 13:4

و یا گِمون کاندینی اون هیجده نَفِر که سْیلوآمِ برج وِشونِ سَر لِه بورده و وِشونِ بَکوشته، اورشَلیمِ دییه مَردِمِ جِم خِطاکارتر بینه؟

لوقا 7:40

عیسی وه ره بااوته: «ای شَمعون، خوامبه یه چی تِ ره بارِم.» بااوته: «بَفِرمی، اِسّا!»

لوقا 7:47

پَس تِ ره گامبه، اینِ وِسه وه مِحَبَّتِ ویشتری نِشون دِنه، چوون وه تِمومِ گِناهون که خله بییه آمِرزیده بَییه. ولی اونی که کَمتِر بَخشیده بَییه، کمتِر هم مِحَبَّت کانده.»

رومی ایشون 3:23

چوون همه گِناه هاکاردِنه و خِدائه جِلالِ پَلی کم یارنِنه.

رومی ایشون 5:20

اِسا، شَریعَت بییَمو تا گِناه زیاد بَووه؛ ولی اونجه که گِناه زیاد بَییه، فِیض بی حدّ و حِساب زیاد بَییه.