لوقا 6:48 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی48 وه اون مَردی ره موندِنه که شه سرهِ بِساتِنِ وِسه، بِنه ره عمیق بَکِندیه و سِرهِ پِیِ، صخرهِ سَر بییِشته. وَختی سیل بییَمو و اوه اون سِره ره فشار بیارده، نَتونِسه اونِ تکون هاده، چوون محکم بِساته بَییه بییه. Faic an caibideilمازندرانی48 وِ کسی رِهِ موندِنه که موقع سِره دِرِست هاکاردِن، زمین رِه جول کَندِنه و سِره پِی رِه سنگ رو بنا کانده. وقتی سِل اِنه و سیلاب اون سِره سر هجوم یارنه، نتونده اون سِره رِه تِکون هاده، اینِسّه که سنگِ رو بنا بیّه. Faic an caibideilگیله ماز48 او، کَسی ره ماندِنه که خودشه سِرِه یه بساتَنِ وَسین زِمین رِه جَل بَکَنِسّه و سِرِه یه بُنوارِ صخره سَر بَنَه وَختی لاه بوما و آب اون سِره رِه فشار بیارده، نَتَّنِسِّه اونِه تِکان هَدِه، چون مُحکَم بِساته هَبابا. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی48 وی هون مَردی رِه مونِّه گه شی خِنِه ای بَساتَنی سِه بِنِه رِه جَل بَکِّنیِه و خِنِه ای پِی رِه کِری سَر بِشتِه. وختی لاهوار بیمو و اُو هون خِنِه رِه فِشار بیاردِه، نَتِنِسِه اونِه دِکِت هادِه، چون مِحکَم بَسات بَوِه وِه. Faic an caibideil |