لوقا 2:44 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی44 این گَمونِ هِمراه که وه کاروانِ میون دَره، یِتا روز تِموم سَفِرِ اِدامه هِدانه. سَرآخِر شه فامیلون و رَفِقونِ میون عیسیِ دِمبال بَگِردِسِنه. Faic an caibideilمازندرانی44 اینِسّه که فِکر کاردِنه قافله دِله دَره. یک روزِ تِموم، این راه رِه بوردِنه. آخِرِ سَر میونِ شه فامیلون و دوستان دِله عیسی دِنبال بَگِردِستِنه. Faic an caibideilگیله ماز44 به گَمانِ اینکه اون کاروانِ دِلِه دَرِه ایتا روز تَمام سَفرِ اِدامِه هَدَئن. سَرآخَر خودِشانه فامیلِان و رَفیقِانِ میَن عیسی یِه دُمّال گَردَنِه بان. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی44 هَین گِمون گه وی کاروانی میِن دَرِه یَتِه روز تِموم سَفرِ اِدامِه هادانِه. سَرآخَر شی فامیلِن و رَفیقِنی میِن عیسایی دِمال گِرِسِنِه. Faic an caibideil |