لوقا 17:1 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی1 عیسی شه شاگِردونِ بااوته: «یقیناً گِناهِ وَسوَسه دَره، ولی وای به حال اونی که وسوسهِ باعث بَووه. Faic an caibideilمازندرانی1 بعد عیسی به شه شاگِردون بائوته: «از لغزشها فرار نَوونه هاکاردن اما وای بر کسی که اوناره سبب بَووهه. Faic an caibideilگیله ماز1 عیسی خودشه شاگِردانه باگوته: «یَقیناً گُناه وَسوَسِه دارِه، وَلی وای بِحالِ اون کَس که وَسوَسِه باعث هَبو. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی1 عیسی شی شاگِردِنِه بُتِه: «یَقیناََ گِناهی وَسوَسِه دَرِه، ولی وای بِحالِ اونیگه وَسوَسِه ای باعث بَوو. Faic an caibideil |