لوقا 15:32 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

³² ولی اَلان وِنه جَشن بَیریم و شادی هاکانیم، چوون تِ این بِرار بَمِرده بییه، اَی زنده بَییه؛ گوم بَییه بییه، پی دا بَییه»

مازندرانی

³² اما الان باید جشن بَیریم و خِشحالی هاکانیم اینِسّه که ته برار بَمِرده بی‌یِه زنده بَییه گوم بَییه بی‌یِه پدا بَییه!› »

گیله ماز

³² وَلی اَلآن بایسّی جَشن بَگیریم و شادی هَکُنیم، چون تی اَداش بَمِرده با، باز زنده هَبا؛ گُم هَبا با، پیدا هَبا.“»

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

³² ولی اَلَن وِنِه جَشن بَیریم و شادی هاکِنیم، چون تی هَین بِرار بَمِرد وِه، اَی زینِّه بَوِه؛ گِم بَوِه وِه، بَنگیت بَوِه.“»

لوقا 15:32 Iomraidhean Croise

اِنجیلِ مَتّی 18:11

چوون اِنسانِ ریکا، بییَموئه تا گوم بَییه ها ره نِجات هاده.

لوقا 15:24

چوون مِ این ریکا بَمِرده بییه، اَی دِواره زِنده بَییه؛ گوم بَییه بییه، پی دا بَییه!“ پَس جشن بَییتِنه و شادی هاکاردِنه.

لوقا 15:31

پییِر وه ره بااوته: ”ریکا، تِ هَمِش مِ هِمراه دَری، و هر چی دارمه، تِ وسه هَسه.

لوقا 7:34

اِنسانِ ریکا، بییَمو که خارنه و نوشِنه؛ گانِنی، ”اِشکِم پیس و شِراب خوارِ آدِمِ، خراجگیرون و گِناهکارونِ رَفِقِ.“

رومی ایشون 11:15

چوون اگه وِشونِ رَد بَیِّنِ معنی، خِدائه آشتی دِنیائه هِمرائه، وِشونِ قبول بَیِّنِ مَعنی چیه، به جِز مِرده هائه جِم زِنده بَیِّن؟

رومی ایشون 3:19

اِسا دومبی که اونچی شَریعَت گانه کِسایی وِسه ئه که شَریعتِ بِن دَرِنه تا هر دِهونی دَوِسه بَووه و تِمومِ دِنیا، خِدائه حِضور، جِوابگو بوئِن.

رومی ایشون 3:4

اَصلاً! حَتّی اگه تِمومِ آدِمون دِراغ زَن بوئِن، خِدا راسگوئه! هَمون طی که داوودِ پادشاهِ مزمورِ دِله بَنوِشته بَییه: «اینِ وِسه وَختی گَب زَندی، راس گانی، و اون مووقه که قِضاوِت کاندی، تِ قِضاوِت دِرِسِ»