لوقا 15:24 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی24 چوون مِ این ریکا بَمِرده بییه، اَی دِواره زِنده بَییه؛ گوم بَییه بییه، پی دا بَییه!“ پَس جشن بَییتِنه و شادی هاکاردِنه. Faic an caibideilمازندرانی24 اینِسّه که مه این ریکا بَمِرده بییِه زنده بَییه؛ گوم بَییه بییِه پدا بَییه!› پس به جشن و سرور هِنیشتِنه. Faic an caibideilگیله ماز24 چون می این ریکا بَمِرده با، باز زنده هَبا، گُم هَبا با، پیدا هَبا.“ پس جَشن بِیتَن و شادی هَکُردَن. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی24 چون می هَین ریکا بَمِرد وِه، اَی زینِّه بَوِه، گِم بَوِه وِه، بَنگیت بَوِه.“ پس جَشن بَیتِنِه و شادی هاکِردِنِه. Faic an caibideil |
وِشون بدونِ هیچ ترسی شِمه پِر مِحَبَّتِ مهمونی هائه دِله شِمه هِمراه خارنِنه و نوش کاندِنه ولی اون صخرهِ وارینه که اوه ره جِر وَرنه و نَبونه اونا ره بَدی؛ وِشون چَپونونی هَسِنه که فِقَط شه فکرِنه؛ بی وارشِ اَبرایی وارینه که وا اونا ره وَرنه و وِشون آخِرِ پاییزِ بی میوه دارنِنه که دِ کَش بَمِردِنه و بِنهِ جِم بَکِندی بَینه.