لوقا 12:37 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی37 خِش به حال نوکِرونی که وَختی وِشونِ اَرباب بَرگِردِنه، وِشونِ بیدار و هوشیار بَوینه. حَییقَتِاً، شِما ره گامبه، وه شه خِدمِت هاکاردِنِ لِواسِ پوشِنه؛ و وِشونِ سِفره سَر نیشِندِنه و اِنه وِشونِ جِم پذیرایی کانده. Faic an caibideilمازندرانی37 خوشبحال خادمونی که وقتی ویشونه سرور بَر دَگِرده اونا رِه بیدار و هشیار بَوینه. راستی راستی شما رِه گامبه که ویشونِ سَروَر شه کمر به خدمِت هاکاردِنه ویشون وَندِنه؛ اَره اونا رِه سِفره سَر نیشِندِنه و جلو اِنه اوناجه پذیرایی کانده. Faic an caibideilگیله ماز37 خوش بِحالِ پاکارانی كه وَختی اوشانه اَرباب وَگِردِنِه، اوشانه بیدار و هوشیار بِینِه. راس راسی شِمِره گونَم، اون خودِشه لِواسِ خِدمَت دُکانه و اوشانه سُفره یه سَر نیشاندِنِه و هَنهِ اوشانه جی پَذیرایی کانه. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی37 خِش بِحالِ نوکَرِنی گه وختی وِشونی اَرباب گِردِنِه، وِشونِه ویشار و هوشیار بَوینِه. حَیقَتاً شِمارِ گِمِه، وی شی خِدمَت هاکِردَنی لیواسِ کِنِّه و وِشونِه سِفره ای سَر نیشانِّه و اِنِه وِشونی جا پَذیرایی کِنِّه. Faic an caibideil |