لوقا 1:22 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی22 وَختی زَکِریا بیرون بییَمو، نَتونِسه مَردِمِ هِمراه گَب بَزِنه. پَس بِفَهمِسِنه مَعبِدِ دِله رؤیایی بَدیئه، چوون فِقَط ایما و اِشاره زوئه و نَتونِسه گَب بَزِنه. Faic an caibideilمازندرانی22 وقتی بیرون بییَموهه، نَتونِسته مردِم جه حرف بَزِنه. پس بِفَهمِسِّنه که رؤیایی جایگاهِ مقدس دِله بَدیه، اینِسّه که فقط ایما و اشاره کارده و تِوان حرف بَزوئِن ره نِداشته. Faic an caibideilگیله ماز22 وَختی زَکَریا دِرگا بوما نَتَّنِسِّه مَردُمِ هَمرَه گَب بَزِنِه، پس بَفَهمِسَّن مَعبَدِ دِلِه رویایی بَدییَه، چون فقط ایما و اِشارِه کانِبا و نَتَّنِسِّه گَب بَزِنِه. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی22 وختی زَکَریا دیرگا بیمو نَتِنِسِه مَردِنی هَمرا گَب بَزِنِه، پس بِفَهمِسِنِه مَعبَدی دِلِه رویایی بَئیِه، چون فقط ایما و اِشارِه کِردِه و نَتِنِسِه گَب بَزِنِه. Faic an caibideil |