لوقا 1:17 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی17 وه اِیلیائه قِوَّت و روحِ هِمراه، خِداوندِ پیشاپیش اِنه تا پییرونِ دِلِ به وَچون نزیک هاکانه و سرکشِ آدِمونِ یاد هاده که شه پییِرون واری خِداوندِ دوس دارِن تا قومی آماده، خِداوندِ وسه فِراهم هاکانه.» Faic an caibideilمازندرانی17 وِه به روح و قدرِت ایلیا، پیشاپیشِ خِداوند اِنه، تا دلهای پییِرون ره بهسوی وَچون و یاغیون ره بهسوی حِکمِت صالِحون بَردِگاردِنه، تا قومی ره خِداوندِسّه حاضر هاکانه.» Faic an caibideilگیله ماز17 اون ایلیایِ قُوَّت و روحِ هَمرَه، خُداوند پیشاپیش هَنه تا پیَرانِه دِل رِه به وَچِه هان نَزدیک هَکونه، وَ سَرکِشِ آدَمانِ یاد هَدِه خودِشانه پیَرانِ مِثان خُداوَندِ دوس بِدارَن تا قومی آمادِه خُداوند وَسین فَراهم هَکونه.» Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی17 وی ایلیایی قِوَّت و روحی هَمرا، خِداوندی پِشاپِش اِنِه تا پیرِنی دِلِ به وَچیلِه نَزیک هاکِنِه، و سَرکِشِ آدَمِنِ یاد هادِه گه شی پیرِنی تَرا خِداوندِ دوس دارِن تا قومی آمادِه خِداوندی سِه فَراهم هاکِنِه.» Faic an caibideil |
بعد تختهایی ره بَدیمه که اونائه سَر کِسایی نیشته بینه که وِشونِ داوِریِ اِقتدار، هِدا بَییه بییه. و آدِمونِ جان ها ره بَدیمه که عیسی مَسیحِ شهادت هِدائِنِ خاطِری و خِدائه کِلامِ خاطِری، وِشونِ کلّه ها وِشونِ تَنِ جِم سیوا بَییه بییه. و کِسایی ره بَدیمه که اون وحشی جانِوَر و وه مِجسمه ره پرسش نَکارده بینه و وه علامِتِ شه پیشونی و دَسِ سَر قبول نَکارده بینه. وِشون اَت کَش دییه زنده بَینه و مَسیحِ هِمراه هزار سال سلطَنِت هاکاردِنه.