یهودائه نامه 1:3 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی3 ای عَزیزون، با اینکه خَله ذوق داشتِمه تا اون نِجاتِ خَوِری که اِما همه اونِ دِله سَهم دارمی شِمه وِسه بَنویسِم، ولی لازم بَدیمه این چَن خط بَنوِشتِنِ هِمراه، شِمه جِم بِخوائم که اون ایمونی دِله که اَت کَش همیشه وِسه مِقدَّسینِ بِسپارِسه بَییه، تَقِلّا هاکانین. Faic an caibideilگیله ماز3 اِی عَزیزِان، با اینکه خیلی ذوق داشتِم تا اون نِجاتِ بارِه که اَما همه اونه دِلهِ سهم داریم شِمِرِه بَنویسَم، وَلی لازِم بَدییَم این چَن خط بَنویشتَنِ هَمرَه، شِیمی جی بِخوام که اون ایمان دِلهِ که یِدَفِه هَمیشه یه وَسین مُقَدَّسینِ بِسپارِدهِ هَبا، تقلّا هَکُنید. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی3 اِی عَزیزِن، با هَینگه خِیلی ذوق داشتِمِه تا هون نِجاتی خَوَری گه اَما هَمه اونی دِلِه سهم دارمی شِمِنِه بَنویسَم، ولی لازِم بَئیمِه هَین چَن خط بَنوشتَنی هَمرا، شِمِه جا بَخوام گه هون ایمونی دِلِه گه یَکَش هَمیشه ای سِه مِقَدَّسینِ بِسپارِس بَوِه، تقلّا هاکِنین. Faic an caibideil |