Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




اِنجیلِ یوحنا 16:33 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

33 اینا ره شِما ره بااوتِمه تا مِ دِله آرامش دارین. دِنیائه دِله زَحمِت و عِذاب، شِمه وِسه دَره؛ ولی شِمه دِل قِرص بوئه، چوون مِن دِنیا ره پیروز بَیمه.»

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

33 ایشانِ شِمِره باگوتَم تا می دِلِه آرامِش بِدارین. دُنیایِ دِلِه شِمِرِه زَحمَت و عَذاب دَرِه؛ وَلی شیمی دِل قِرص هَبو، چون مَن دُنیا رِه پیروز هَبام.»

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

33 هَینِنِه شِمارِ بُتِمِه تا می دِلِه آرامِش دارین. دِنیایی دِلِه زَحمَت و عَذاب شِمِسِه دَرِه؛ ولی شِمِه دِل قِرص ووئِه، چون مِن دِنیارِه پیروز بَوِمِه.»

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




اِنجیلِ یوحنا 16:33
46 Iomraidhean Croise  

اونجه چَن نَفِر یِتا چِلِخِ مَردی، كه لائه دِله دِراز بَکِشی بییه ره وه پَلی بیاردِنه. وَختی عیسی وِشونِ ایمونِ بَدیئه اون چِلِخِ بااوته: «مِ ریکا، تِ دِل قِرص بوئه؛ تِ گِناهون بیامِرزی بَییه.»


و گاتِنه: «مِوارکِ پادشاهی که خِداوندِ اسمِ هِمراه اِنه! صِلح و سِلامتی آسمونِ دِله و جِلال، آسِمونِ عَرشِ دِله!»


«جِلال خِدا ره، آسِمونِ عرشِ دِله، و صلح و سِلامتی اونایی وِسه که خِدا، زِمینِ سَر وِشونِ جِم راضیِ.»


اِسا این دِنیائه داوِریِ مووقه ئه؛ اِسا این دِنیائه رئیس، شیطان، بیرون دِم هِدا بونه.


«شِمه دِل پریشون نَبوئه. خِدا ره ایمون دارین؛ مِ ره هم ایمون دارین.


شِمه وِسه آرامش و سِلامتی به‌جا اییِلمه؛ شه آرامش و سِلامتی ره شِما ره دِمبه. اونچی مِن شِما ره دِمبه، نا اون طیِ که دِنیا شِما ره دِنه. شِمه دِل پَریشون نَبوئه و نییِلین شِمه دِل تَرس دَکِفه.


و داوِریِ وِسه، چوون این دِنیائه رئیس، که شیطانِ مَحکوم بَییه.


اون شهرهائه دِله شاگردونِ جانِ قِوَّت هِدانه، وِشونِ تَشویق کاردنه شه ایمونِ دِله بَمونِن و نصیحت کاردِنه که «وِنه خَله مِصیبت ها ره تِحَمُّل هاکانیم تا خِدائه پادشاهی دِله بُوریم.»


هَمون شو، خِداوند پولُسِ پَلی اِیست هاکارده و بااوته: «تِ دِل قِرص بوئه! همون‌طی که اورشَلیمِ دِله مِ ره شِهادِت هِدایی، رومِ دِله هم وِنه شِهادِت هادی.»


اَلان هم شِما ره تَشویق کامبه که شِمه دِل قِرص بوئه، چوون شِمه هیچ‌ کِدومِ جانِ ضرری نَرِسِنه؛ فِقَط کَشتی از دَس شونه.


پَس ای مَردا، شِمه دِل قرص بوئه، چوون مِن ایمون دارمه، هَمون طی که خِدا مِ ره بااوته، بونه.


این طی کلیسا تِمومِ یهودیه و جلیل و سامِره دِله آرامش بَییته و قِوَّت گِته. وِشون خِداوندِ تَرسِ دِله زندگی کاردِنه و روح‌القُدُسِ تشویقِ هِمراه وِشونِ تعداد ویشتر بونِسه.


مِوارک بوئه خِدا، اَمه خِداوندِ پییِر، عیسی مَسیح، که رَحمتهائه پییِر و تِمومِ تسلّی هائه خِدائه؛


سرآخِر، ای بِرارون، خِشال بوئین. شِمه فکر این بوئه که اَی دِواره جان بَیرین و هَمدییه ره تَسِلّی هادین، هَمدییه هِمراه هم نَظِر بوئین؛ صِلح و سِلامتیِ دِله زندگی هاکانین؛ که خِدائه مِحَبَّت و صِلح و سِلامتی شِمه هِمراه موندِنه.


ولی خِدا ره شِکر کامبه که هَمِش مَسیحِ دِله، وه شه پیروزیِ دِله اِما ره راهنِمایی کانده و شه مَعرفتِ عطرِ، اَمه طریق همه جا پَخش کانده.


ولی این گنج ها ره گِلی پیلکاهائه دِله دارمی، تا مَعلوم بوئه که این گَتِ قِدرَت، خِدائه جِم هَسه نا اَمه جِم.


بلکه هر کاری دِله که کامبی، سِراغ دِمبی که خِدائه نوکرون هَسیمی: خَله تِحَمّلِ هِمراه، مصیبتائه دِله، سختیائه و بِلاهائه دِله،


مِن خَله جِرأتِ هِمراه دَره شِمه هِمراه گَب زَمبه. مِن خَله شِما ره اِفتخار کامبه؛ مِن خَله تَسِلّی بَییتِمه. تِمومِ شه مصیبت هائه دِله، خِشالیِ جِم پِرِمه.


که شه جانِ اَمه گِناهونِ وِسه هِدا تا اَمه پییِر و خِدائه ارادهِ هِمراه، این شرِّ دورانِ جِم آزاد هاکانه.


ولی نَکِنه که مِن هیچ وَخت یه چی ره به جِز، اَمه خِداوند عیسیِ مَسیحِ صَلیبِ اِفتخار هاکانِم، که وه طریق، دِنیا مِ وِسه مَصلوب بَییه و مِن دِنیائه وِسه مصلوب بَیمه.


خِدائه صِلح و سِلامتی که هر فَهمِ جِم بالاترِ، شِمه دلها و فِکرا ره مَسیحْ عیسیِ دِله محافظت کانده.


و وه طریق همه چی ره، شه هِمراه آشتی هاده، چه زِمینِ سَر، چه آسِمونِ دِله، شه خون دَشِندِنِ هِمراه صلیبِ سَر آشتی هِدا.


چوون مووقه ای که شِمه هِمراه دَیمی، قبلتر شِما ره بااوتیمی که وِنه سَختی بَکِشیم، و هَمون‌ طی که دوندِنی، این طیم بَییه.


اِی بِرارون اینِ وِسه، تِمومِ اَمه سَختی ها و مِصیبت هائه دِله شِمه جِم و شِمه ایمونِ طریق تسلّی بَییتیمی.


اِسا، خداوندِ صِلح و سِلامتی، شه، هر مووقه و هر وضعِ دِله شِما ره صِلح و سِلامتی دِنه. خِداوند شِما همهِ هِمراه دَووه.


راس راسی، تِمومِ اونایی که بِخوائِن مَسیحْ عیسیِ دِله دینداریِ هِمراه زندگی هاکانِن، عِذاب کَشِنِنه؛


وه حاضر بَییه که خِدائه قومِ هِمراه ذلیل بَووه، تا اینکه یه مدّت گِناهِ خِشی هائه جِم کیف هاکانه.


و اِبراهیم هر چی که داشتهِ جِم، وه ره ده‌ یک هِدا. وه اسم مَعنی، اَوِّل «صالحیِ پادشاه» و بعد «سالیمِ پادشاه»، یعنی «صِلح و سِلامتیِ پادشاه» هَسه.


وه روب رو اِیست هاکانین و ایمونِ دِله پابرجا بوئین، چوون دوندِنی که شِمه بِرارون دِنیائه دِله این عِذاب هائه هِمراه روب رونه.


شِمه وِسه نِویسِمبه، ای پییِرون، چوون وه که از اَوِّل دَییه ره بِشناسینی. شِمه وِسه نِویسِمبه، ای جوونون، چوون اون شَریرِ سَر پیروز بَینی. شِمه وِسه نِویسِمبه، ای وَچون، چوون پییِرِ بِشناسینی.


ای کِچیکِ وَچون، شِما، خِدائه جِم هَسینی و وِشونِ حریف بَینی، چوون اونی که شِمه دِله دَره، اونی جِم که دِنیائه دِله دَره، گَتتِرِ.


چوون هر کی خِدائه جِم دِنیا بییَمو بوئه، دِنیا ره حریف بونه، اَمه ایمون اون پیروزیِ که دِنیا ره شکست هِدا.


و وِشون، وَرهِ خونِ هِمراه و شه شِهادتِ کِلامِ هِمراه وه سَر حریف بَینه. چوون که وِشون شه جانِ دوس نِداشتِنه، حَتّی تا مَرگِ مووقه.


«هر‌ کی پیروز بَووه، اینِ وه ره دِمبه که مِ هِمراه مِ تَختِ سَر هِنیشه، هَمون‌ طی که مِن پیروز بَیمه و شه پییِرِ هِمراه وه تَختِ سَر هِنیشتِمه.


مِن وه ره جواب هِدامه: «اِی آقا، اینِ تِ دوندی» و وه مِ ره بااوته: «اینا همونایینه که اون گَتِ عِذابِ جِم بیرون بییَمونه و شه قواها ره وَرهِ خونِ دِله بَشُسِنه و اسبه هاکاردِنه.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan