اِنجیلِ یوحنا 12:13 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

¹³ نَخلِ چِله ها ره شه دَسِ دِله بَییته و وه پیشواز بُوردِنه. وِشون دادِ هِمراه گاتِنه: «نِجات هاده! مِوارکِ اونی که خِداوندِ اسمِ هِمراه اِنه، مِوارکِ اِسرائیلِ پادشاه!»

گیله ماز

¹³ نَخلِ شاخِه شانهِ خودِشانِه دَسِّ میَن بِیتَن و اونه پیشواز بَشَن. اوشان فریاد هَمرَه گونِه بان: «نجات هَدِه! موبارکِ اونیکه خداوند اِسمِ هَمرَه هَنهِ، موبارکِ اسرائیلِ پادشاه!»

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

¹³ نَخلی شاخِه ایشونِه شی دَسی دِلِه بَیتِنِه و وی پِشواز بوردِنِه. وِشون دادی هَمرا گِتِنِه: «نِجات هادِه! مِوارَکِ اونیگه خِداوندی اِسمی هَمرا اِنِه، مِوارَکِ اسرائیلی پادشاه!»

اِنجیلِ یوحنا 12:13 Iomraidhean Croise

اِنجیلِ مَتّی 23:39

چوون که شِما ره گامبه بَعدِ از این دییه مِ ره نَویندِنی تا روزی که بارین: ' مِوارَک بوئه اونتا که خِداوندِ اسمِ هِمراه اِنه'.»

اِنجیلِ مَتّی 27:42

کسائه دییه ره نِجات هِدا، ولی شه ره نَتونده نِجات هاده! اَگه اِسرائیلِ پادشاه هَسه، بییِل صَلیبِ جِم جِر بِیّه تا وه ره ایمون بیاریم.

اِنجیلِ یوحنا 1:49

نَتَنائیل جِواب هِدا: «اِسّا، تِ خِدائه ریکایی! تِ اِسرائیلِ پادشاهی!»

اِنجیلِ یوحنا 12:14

بعد عیسی یِتا خَرکِرّه پی دا هاکارده و اونِ سَر سِوار بَییه؛ هَمون طی که مِقدَّسِ نوشته هائه دِله بَنِوِشته بَییه:

اِنجیلِ یوحنا 12:15

«نَتِرس! ای صَهیونِ کوهِ کیجا، هارِش تِ پادشاه اِنه، تِ پادشاه خَرکِرّه سَر سِوارِ و دَره اِنه!»

اِنجیلِ یوحنا 19:15

وِشون داد بَکِشینه: «وه ره بَکوش! وه ره بَکوش و وه ره مَصلوب هاکان!» پیلاتُس وِشونِ بااوته: «خوانِنی شِمه پادشاه ره مَصلوب هاکانِم؟» مَعبِدِ گَت گَتِ کاهِنون جِواب هِدانه: «اِما به جِز قیصر پادشاهِ دییه ای نِدارمی.»

یوحنایِ مکاشفه 15:3

و وِشون خِدائه خادِم، موسیِ سرود و وَرهِ سرودِ خوندِسِنه و گاتِنه: «تِ کارا گَت و عجیبِ، ای خداوند خِدائه قادرِ مطلق. تِ راه ها چَنده عدل و حقِّ، ای مِلّت هائه پادشاه.

یوحنایِ مکاشفه 19:16

یِتا اسم وه قَوا و رونِ سَر بَنوِشته بَییه: «شاهِ شاهون و خِداوندِ خِداوندون.»

یوحنایِ مکاشفه 7:9

بعد که بَدیمه و هارِش، یِتا گَتِ جَمیَّت که هیچ کَس نَتونِسه اونِ بِشماره، هر ملّت و هر طایفه و هر قوم و زِوونِ جِم همه اون تخت و وَرهِ روب رو اِیست هاکارده بینه. اسبه قَوا شه تَن و نَخلِ چله ها ره شه ‌دَس داشتِنه.