یعقوبِ نامه 5:13 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

¹³ شِمه میون کِسی عِذاب کَشِنه؟ بییِل دعا هاکانه. شِمه میون کِسی خِشالِ؟ بییِل حمد و ثناءِ سرودِ بَخونه.

گیله ماز

¹³ شِیمی میَن کسی عَذاب کَشِنِه؟ بَنی دُعا هَکونه. شیمی میَن کسی خُشحالِه؟ بَنی حَمد و ثنایه سرودِ بُخوانهِ.

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

¹³ شِمِه میِن کسی عذاب کَشِنِه؟ بِل دِعا هاکِنِه. شِمِه میِن کسی خِشالِ؟ بِل حَمد و ثنایی سِرودِ بَخونِّه.

یعقوبِ نامه 5:13 Iomraidhean Croise

اِنجیلِ مَتّی 26:30

بَعد از اون یِتا سرود بَخوندِسِنه و زیتونِ کوهِ سَمت بُوردِنه.

لوقا 22:44

عیسی اون رَنج و عِذابی که کَشیهِ دِله، صَمیمیتِ ویشترِ هِمراه دِعا کارده، و وه عَرِق، خون چیکهِ واری بِنهِ سَر کَلِسه.

لوقا 23:42

بعد بااوته: «ای عیسی، وَختی شه پادشاهی بَرِسی ای، مِ ره هم یاد بیار.»

اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 14:15

پَس چی وِنه هاکانِم؟ شه روحِ هِمراه دِعا کامبه ولی شه عَقلِ هِمراه هم دِعا کامبه؛ شه روحِ هِمراه حَمد و ثناءِ سرودِ خوندِمبه ولی شه عَقلِ هِمراه هم حمد و ثناءِ سرودِ خوندِمبه.

اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 14:26

پَس ای بِرارون منظور چیه؟ وَختی که هَمدییه هِمراه جَمع بونِنی، هر کی حمد و ثِناءِ سرودی، تعلیمی، مکاشفه‌ای، زِوونی و یا ترجمه‌ای دارنه. بییِلین اینا همه ایمونِ تقویتِ وِسه به‌کار بوره.

اِفِسُسیان 5:19

مَزامیر، پرسشی سرودها و آوازهایی هِمراه که خِدا روحِ جِم هَسه هَمدییهِ هِمراه گَب بَزِنین و تِمومِ دلِ جِم خِداوندِ وِسه بَخونین و آهنگ بَسازین.

نامِه مَسیحینی عبرانی نِژادی سِه 5:7

اون روزایی که عیسی جِسمِ دِله دَییه، بِرمه ها و اَسری ها و شونگ و شیونِ هِمراه وه پَلی که تونِسه وه ره مَرگِ جِم نِجات هاده، دِعا و اِلتماس هاکارده و شه کاملِ اطاعتِ خاطِری، وه دِعا مستجاب بَییه.

یعقوبِ نامه 5:10

بِرارون، پِیغَمبِرونی جِم که خِداوندِ اسمِ هِمراه گَب زوونه، مِصیبت و صبرِ دَرسِ یاد بَیرین.

یوحنایِ مکاشفه 14:3

وِشون اون تَختِ روب رو و اون چهارتا زنده مَخلوق و اون پیرائه روب رو یِتا جدیدِ سرود بَخوندِسِنه. هیچ کس نَتونِسه اون سرودِ یاد بَیره، به جز اون صد و چهل و چهار هزار نَفِر که زِمینِ مَردِمِ میون اَت کَش دییه بَخری بَییه بینه.

یوحنایِ مکاشفه 7:10

وِشون بِلِندِ صِدائه هِمراه گاتِنه: «نِجات اَمه خِدائه شِنه، که تَختِ سَر نیشته؛ و وَرهِ شِنه.»