Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




یعقوبِ نامه 1:22 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

22 ولی خِدائه کِلامِ به جا بیارین، نا فِقَط اونِ بِشنُئین؛ شه ره گول نَزِنین!

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

22 خُدایِ کَلامِ بِجا بیارین، نه فقط اونِهِ بِشنُئین؛ شِمِرِه گول نَزِنین!

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

22 ولی خِدایی کَلامِ بِجا بیارین، نا فقط اونِه بِشنُئین؛ شِرِه گول نَزِنین!

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




یعقوبِ نامه 1:22
31 Iomraidhean Croise  

هر کی مِ آسِمونی پییِرِ خواسه ره اِنجام هاده، وه مِ بِرار و خواخِر و مارِ.»


و وِشونِ تَعلیم هادین که اونچی شِما ره دَستور هِدامه ره به جا بیارِن. بَدونین مِن تا آخِرِ زِمون هَمِش شِمه هِمراه دَرمبه.»


ولی عیسی وه جِواب بااوته: «خِش به حال اونایی که خِدائه کِلامِ اِشنُنِنه و اونِ به جا یارنِنه.»


اِسا که اینا ره دوندِنی، خِش به حالِ شِما اگه اینا ره اِنجام هادین.


چوون اونایی که شَریعَتِ اِشنُنِنه خِدائه نَظِر صالح نینه، بلکه اونایی صالح بِشمارِسه بونِنه که شَریعَتِ به جا یارنِنه.


گول نَخورین: «بَدِ هَمنشین، خوارِ اَخلاقِ خِراب کانده.»


شه ره گول نَزِنین. اگه شِمه جِم کِسی فکر هاکانه، این زِمونه دِله حَکیمِ آدِمِ، اینِ وِسه که حکیم بَووه، وِنه نادون بَووه.


مگه نَدوندِنی که اونایی که بَقیه ره ظِلم کاندِنه، خِدائه پادشاهیِ وارث نَوونِنه؟ گول نَخورین! نا بی‌عِفتون، نا بِت‌پرستون، نا زِناکارون، نا لواط گرون،


چوون اگه یه نَفِر شه ره یه چی حِساب هاکانه که نییه، شه ره گول زَنده.


گول نَخورین: نَوونه خِدا ره مَسخره هاکاردِن. چوون آدِمی هر چی دَکاره، هَمونِ دِرو کانده.


سرآخِر، ای بِرارون، هر اونچی که راسِ، هر اونچی حِرمت دارنه، هر اونچی که دِرِسِ، هر اونچی که پاکِ، هر اونچی که دوس داشتِنیِ و هر اونچی که قابلِ پرسشِ، اگه عالیه، اگه پَرَسِش هاکاردِنِ ارزشِ دارنه، اینائه خَوِری فکر هاکانین.


و هر کاری که کاندینی، چه بااوتِنِ دِله و چه رفتارِ دِله، همه ره خِداوندْ عیسیِ اسمِ هِمراه هاکانین، و وه طریق خِدائه پییِرِ شکر‌ هاکانین.


ولی شَرورِ آدِمون و شیّادون بدیِ دِله بَدتِر بونِنه؛ گول زَندِنه و گول خوارنِنه.


چوون اِما هم یه مووقه نادون بیمی و نا اِطاعتی کاردیمی و گمراه بیمی، همه جور هِوا و هَوس و خِشی هائه نوکِر بیمی؛ حَسودی و کینهِ دِله زندگی کاردیمی. مَردِم اَمه جِم بیزار بینه و اِما هَمدییه جِم.


اگه کِسی گمون هاکانه که دیندارِ و شه زِوونِ دَمِ نَیره ولی شه دِلِ گول بَزِنه، وه دین ارزشی نِدارنه.


ای برارون، هَمدییهِ بَدِ نارین. اونی که یِتا بِرارِ علیه بَد باره و یا شه بِرارِ داوِری هاکانه، شَریعتِ علیه بَد گانه و شَریعتِ داوِری کانده. ولی اگه تِ شَریعتِ داوِری کاندی، تِ شَریعَت داور بَئی نا اونی که وه ره به جا یارنه!


پَس، هر کی بَدونه چه کاری دِرِسِ و اونِ نَکِنه، اون وه وِسه گِناه محسوب بونه.


و اون بدیِ عَوِض که هاکاردِنه، بدی ویندِنه. وِشونِ خِشی، رووشنِ روزِ دِله، عیش و نوش هاکاردِنه. وِشون کثیفِ لکه‌هایینه که شِمه هِمراه مهمونی اِنِنه، گول بَزوئِنِ جِم کیف کاندِنه و اونِ جِم دَس نَکِشِنِنه.


اگر باریم گِناه نِدارمی، شه ره گول بَزومی و اَمه دِله حَییقتی دَنیه.


اینجه جِم دومبی وه ره اِشناسِمبی اگه وه اَحکامِ به جا بیاریم.


ای کِچیکِ وَچون نییِلین هیچ کِسی شِما ره گمراه هاکانه. هر کی که صالحِ آدِمِ واری عَمِل هاکانه، صالحِ، هَمون طی که وه صالحِ.


ای عزیز، بَدی ره شه سَرمخش نَکِن، بلکه خواریِ جِم سَرمخش بَیر؛ اونی که خوارِ کار کانده، خِدائه جِم هَسه، ولی اونی که بَدِ کار کانده، خِدا ره نَدیئه.


و گَتِ اژدها جِر دِم هِدا بَییه، یعنی اون قدیمی مَر که اِبلیس یا شیطان بااوته بونه که تِمومِ دِنیا ره گُمراه کانده. وه زِمین سَر دِم هِدا بَییه و وه فرشته ها هم وه هِمراه جِر دِم هِدا بَینه.


«و هارِش، مِن خَله زود اِمبه! خِش به حال کِسی که این کتابِ نبِوَّتِ کِلامِ داره.»


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan