Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




یعقوبِ نامه 1:12 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

12 خِش به حال اونی که آزمودِ بارِ بِن استقامتِ هِمراه اِسِّنه، چوون وَختی آزمودِ دِله استقامتِ هِمراه هرِسه، وه زندگیِ تاجِ گِرنه اون تاجی که خِدا شه دوسدارونِ وَعده هِدا.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

12 خوش بِحال اونیکه آزمونِ دِلِه استقامتِ هَمرَه هیسِنِه، چون وَختی آزمونِ دِلِه اِستقامتِ هَمرَه دِرگا بییِه، اون زندگی یه تاجِ گیرنِه، اون تاجی که خُدا خودشه دوس داران وَعدِه هَدَه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

12 خِش بِحالِ اونیگه آزمودی باری بِن استقامتی هَمرا اِسِّنِه، چون وختی آزمودی دِلِه اِستقامتی هَمرا هِرسِه، وی، زندگی ای تاجِ گیرنِه، هون تاجی گه خِدا شی دوسدارِنِه وَعدِه هادا.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




یعقوبِ نامه 1:12
49 Iomraidhean Croise  

تِمومِ مَردِم مِ اسم خاطِری، شِمه جِم بیزار بونِنه، ولی هَر کی تا آخِر دَووم بیاره و بَمونه، نِجات گِرنه.


اون وَخت اونایی که وه راسِ وَر دَرِنه ره گانه: ”بِئین اِی کِسایی که مِ پییِر شِما ره بَركت هِدا، پادشاهی ای ره به اِرث بَیرین که از اَوِّلِ دِنیا شِمه وِسه آماده بَییه بییه.


«خِش به حال شِما، اون مووقه که مَردِم، اِنسانِ ریکائه اِسمِ خاطِری، شِمه جِم بیزار بَووِن و شِما ره شه جَمعِ جِم بیرون هاکانِن و فحش هادِن و تِهمت بَزِنِن.


و صبر، شخصیتِ به بار یارنه و شخصیت امیدِ باعث بونه؛


دومبی اونایی حَق، که خِدا ره دوس دارنِنه و طبقِ وه اِراده دَعوِت بَینه، همه چی با هم وِشونِ خیریتِ وِسه دَره کار کانده.


هَمون طی که اِشعیائه پِیغَمبِرِ کِتابِ دِله بَییَموئه: «اونچی ره که هیچ چِشی نَدیئه، هیچ گوشی نِشنُسه، و هیچ کَسِ فِکر نَرِسیه، خِدا شه دوسدارونِ وِسه فِراهم هاکارده.»


ولی اونی که خِدا ره دوس دارنه، خِدا وه ره اِشناسِنه.


هر کی مسابقهِ وِسه شونه، هر‌چیِ دِله، شه دَمِ گِرنه. وِشون این کارِ کاندِنه تا اون تاجی که از بین شونه ره به‌دَس بیارِن؛ ولی اِما این کارا ره کامبی تا اون تاجی که از بین نشونه ره به‌دَس بیاریم.


تَقلّا هاکان که خِدائه پَلی مَقبول بوئی، یِتا کارگرِ واری که خِجالت نَکِشِنه و حَییقَتِ کِلامِ دِرِس به‌کار وَرنه.


اَز اَلان به بعد اون صالحیِ تاج مِ وِسه آماده بَییه، تاجی که خِداوند، اون عادلِ داور، اون روزِ دِله مِ ره دِنه - نا فِقَط مِ ره، بلکه تِمومِ اونایی که وه ظِهورِ شوقِ داشتِنه.


ولی اون قدیمِ روزا ره ‌شه یاد بیارین، اون مووقه که تازه نورانی بَییه بینی؛ شِما یِتا سختِ مبارزهِ دِله، عِذابِ هِمراه طاقت بیاردینی.


ایمونِ هِمراه بییه که اِبراهیم اون مووقه که آزمود بَییه، اِسحاقِ پیشکَش هاکارده؛ و وه که وعده‌ها ره بَییته بییه قبول هاکارده که شه یِتا ریکا ره قِروونی هاکانه،


مگه اون نصیحتی که اَمثالِ سِلیمونِ کِتابِ دِله دَره ره یادِ جِم بَوِردینی که شِمه هِمراه ریکائونِ واری گَب زَنده؟ و گانه: «مِ ریکا، خِداوندِ تَربیتِ کِچیک نِشمار و وه سَراکو هاکاردِنِ جِم، خَسّه نباش.


و این طی، اِبراهیم بعد از اون که صبرِ هِمراه اِنتِظار بَکِشیه، وَعده ره به دَس بیارده.


عزیزِ بِرارون، گوش هادین! مگه خِدا این دِنیائه فقیرونِ انتخاب نَکارده تا ایمونِ دِله دولتمند بوئِن و پادشاهی‌ای ره اِرث بَوِرِن که وه شه دوسدارونِ وَعده هِدا؟


اِما آدِمونی که استقامت کاندِنه ره گامبی خِش به حال وِشون. شِما اَیّوبِ استقامتِ خَوِری بِشنُسینی، و دوندِنی خِداوند سَر آخِر وه هِمراه چی هاکارده، چوون خِداوند بی نهایت مِهروون و بخشِندئه.


ولی اگه حَتّی صالح بییَنِ وِسه عِذاب بَکِشینی، بَرکَت گِرنِنی! «اونچیِ جِم که وِشون تَرسِنِنه، شِما نَتِرسین و دِلواپس نَبوئین.»


بلکه اینِ وِسه که مَسیحِ عِذاب هائه دِله شَریک بَینی، خِشال بوئین تا اون مووقه که وه جِلال دیار بَووه، شِما هم خِشالی هاکانین و شاد بوئین.


اگه مَسیحِ اِسمِ خاطِری شِما ره فحش هادِن، خِشا به حال شِما، چوون جِلالِ روح که خِدائه روحِ شِمه سَرقِرار گِرنه .


و بعد که اَت کم سختی و عِذاب بَدینی، خِدایی که فیضِ جِم پِرِ، که شِما ره مَسیحِ دِله دعوِت هاکارده، تا وه اَبدی جِلالِ دِله شَریک بوئین، شِما ره از نو بنا کانده و پایدار و پِر قِدرت و پابرجا کانده.


و اون وَختی که چَپونونِ رئیس ظِهور هاکانه، اون جِلالِ تاج که از بین نشونه ره به دَس یارنِنی.


اِما مِحَبَّت کامبی چوون اَوِّل وه اِما ره مِحَبَّت هاکارده.


اون عِذاب هائه جِم که خَله زود کَشِنی، نَتِرس. هارِش، اِبلیس خَله زود شِمه جِم بَعضیا ره زِندونِ دِله دِم دِنه تا آزمود بَووین و ده روز عِذاب بَکِشین. تا مَرگ وِفادار بَمون، که مِن زندگیِ تاجِ تِ ره دِمبه.


«مِن کِسایی که دوس دارمه ره سَراکو و تربیت کامبه، پس‌غیرتی بَواش و تووبه هاکان.


«هر‌ کی پیروز بَووه، اینِ وه ره دِمبه که مِ هِمراه مِ تَختِ سَر هِنیشه، هَمون‌ طی که مِن پیروز بَیمه و شه پییِرِ هِمراه وه تَختِ سَر هِنیشتِمه.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan