نامِه مَسیحینی عبرانی نِژادی سِه 4:2 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی2 چوون اِما ره هم وِشونِ واری خَوِر خِش بَرِسیه. ولی اون پِیغوم که وِشون بِشنُسِنه، وِشونِ وِسه منفِعتی نِداشته، چوون وَختی اونِ بِشنُسِنه ایمونِ هِمراه گوش نِدانه. Faic an caibideilگیله ماز2 چون اَمَره هَم اوشانه مِثان خَبَر خوش بَرسیِه. وَلی اون پِیغام که اوشان بِشنَوِسَّن، اوشانه وَسین منفعتی نِداشتَه، چون وختی اونه بِشنَوِسَّن ایمان هَمرَه گوش نَدَن Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی2 چون اَمارِه هَم هِتی وِشونی تَرا خَوَرخِش بَرِسیِه. ولی هون پِیغم گه وِشون بِشنُسِنِه، وِشونی سِه منفعتی ناشتِه، چون وختی هونِ بِشنُسِنِه ایمونی هَمرا گوش نَدانِه Faic an caibideil |