نامِه مَسیحینی عبرانی نِژادی سِه 4:10 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

¹⁰ چوون هر کی خِدائه آسایشِ دِله شونه، شه کارائه دِله هم آسایش گِرنه، هَمون‌ طی که خِدا شه کارائه جِم آسایش بَییته.

گیله ماز

¹⁰ چون هر کی خُدایِ آسایشِ دِلِه شونِه، خودشه کارانِ دِلِه هم آسایش گیرنِه، هَمونجور که خُدا خودشه کارانِ جی آسایش بِیته.

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

¹⁰ چون هر کی خِدایی آسایشی دِلِه شونِه، شی کارایی دِلِه هَم آسایش گیرنِه، هَمونجور گه خِدا شی کارایی جا آسایش بَیتِه.

نامِه مَسیحینی عبرانی نِژادی سِه 4:10 Iomraidhean Croise

اِنجیلِ یوحنا 19:30

وَختی عیسی تِرش بَییه شِرابِ بَچِشیه، بااوته: «تِموم بَییه.» بعد شه سَرِ جِر بیارده و شه روحِ تَسلیم هاکارده.

نامِه مَسیحینی عبرانی نِژادی سِه 1:3

پَس وه، خِدائه جِلالِ نورِ و وه ذاتِ کاملِ نَخشِ، و وه همه چی ره شه کِلامِ قِوَّتِ هِمراه دارنه. وه بعد از این که گِناهونِ پاک هاکارده، اون کسِ راسِ دَس که با عظمت و عرشِ برینِ دِله دَره، هِنیشته.

نامِه مَسیحینی عبرانی نِژادی سِه 10:12

ولی مَسیح بعد از اون که یِتا قِروونی گِناهونِ خاطِری همیشهِ وِسه پیشکَش هاکارده، خِدائه راسِ دَسِ وَر هِنیشته.

نامِه مَسیحینی عبرانی نِژادی سِه 4:9

پَس خِدائه قومِ وِسه مِقَدَّسِ شنبهِ آسایش، به جا موندِنه؛

یوحنایِ مکاشفه 14:13

و آسِمون جِم یِتا صدا بِشنُسِمه که گاته، «اینِ بَنویس: خِشا به حال اونایی که بعد از این خِداوندِ دِله مییِرنِنه.» و خِدائه روح گانه: «راس راسی خِشا به حالِ وِشون که شه زحمتائه آسایشِ گِرنِنه، چوون وِشونِ اعمال، وِشونِ دِمبال سَر اِنه!»

یوحنایِ مکاشفه 6:11

و هر کِدوم از وِشونِ، اسبهِ قَوا هِدا بَییه و وِشونِ بااوته بَییه که اَت کم ویشتر آروم بَیرین تا وِشونِ هم خِدمتون و بِرارونِ تعداد که قرارِ وِشونِ واری بَکوشته بَووِن، کامل بَووه.