نامِه مَسیحینی عبرانی نِژادی سِه 4:1 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی1 پَس با اینکه این وعدهِ بوردَن وه آسایشِ دِله هَمتی پابرجائه، تَرسِمبی که نَکِنه دیار بَووه که یه نَفِر شِمه جِم اون وعدهِ به دَس بیاردِنِ وِسه شکست بَخُره. Faic an caibideilگیله ماز1 پَس با اینکه این وَعدِه یه رَفتَن اونه آسایشِ دِلِه هَلَه پابرجائه، تَرسِنَم که نَکُنِه معلوم هَبو که یِنَفر شیمی جی، اون وعده یه بِدس بیاردنِ وَسین شِکست بُخارِه. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی1 پَس با هَینگه هَین وَعدِه ای بوردَن وی آسایشی دِلِه حَلا پابرجائه، تَرسِمی گه نَکِنِه معلوم بَوو گه یَنَفر شِمِه جا، هون وعده ای بِدس بیاردنی سِه شِکست بَخارِه. Faic an caibideil |
شِمه حِواس دَووه، اون کسِ صِدائه جِم که گَب زَنده، شه دیمِ بَرنِگاردِنین. اونایی که، اون کسِ گَب هائه بِشنُسَنِ جِم که زِمینِ سَر گَب زوئه شه دیمِ بَردِگاردِنینه، نَتونِسِنه مجازات بَیّنِ جِم دَر بورِن. پَس اَگه اِما اون کسِ جِم که آسمونِ جِم گَب زَنده شه دیمِ بَردِگاردِنیم، چی طی مجازاتِ جِم دَر بوریم؟!