نامِه مَسیحینی عبرانی نِژادی سِه 13:9 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

⁹ جورواجور و عَجیب غریب تَعلیم هائه هِمراه گمراه نَووین؛ چوون این خوارِ که آدِمیِ دِل، فیضِ هِمراه قِوَّت بَیره، نا اون خِراکهائه هِمراه که وِشونی که اونائه دِمبال شونِنه، وِشونِ وِسه منفعتی نِدارنه .

گیله ماز

⁹ جورواجور و عجیب غریبِ تعلیم هایِ هَمرَه گُمراه نَبین؛ چون این خوبِ که آدَمی یه دِل فیضِ هَمرَه قُوَّت هَگیره، نه اون خُراکهایِ هَمرَه که اوشانی که اونه دُمّال شونِن، اوشانه وَسین منفعتی نِداره.

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

⁹ جورواجور و عجیب غریبِ تعلیم هایی هَمرا گِمراه نَووئین؛ چون هَین خِبِ گه آدَمی ای دِل فیضی هَمرا قِوّت بَیرِه، نا هون خِراکهایی هَمرا گه وِشونی گه اونانی دِمال شونِنِه، وِشونی سِه منفعتی نارنِه.

نامِه مَسیحینی عبرانی نِژادی سِه 13:9 Iomraidhean Croise

اِنجیلِ مَتّی 24:24

چوون که خَیلیا اِنِنه و دِراغی اِدعا کاندِنه که اِما مَسیحِ موعود و پِیغَمبَرِمی و گَت گَتِ معجِزه و کارائه عجیب هم کاندِنه تا اگه بَووه حَتَّی اِنتخاب بَییه ها ره هم گُمراه هاکانِن.

اِنجیلِ مَتّی 24:4

عیسی جِواب هِدا: «مِواظِب بوئین کِسی شِما ره از راه به دَر نَکِنه.

لوقا 5:38

تازه شِرابِ وِنه نُوِ پوسِ خیکِ دِله دَشِندِن.

اعمال رَسولان 20:30

حَتَّی شه شِمه میون کِسایی هِرِسِنِنه که حَییقَتِ عَوِض کاندِنه تا شاگردونِ شه دِمبال بَکِشونِن و از راه به دَر هاکانِن.

اعمال رَسولان 20:32

«اِسا شِما ره خِدا و وه فِیض بَخشِ کِلامِ دَس اِسپارِمبه که تونده شِما ره بِنا هاکانه و تِموم کِسایی میون که تَقدیس بَینه اِرثیه هاده.

رومی ایشون 14:17

چوون خِدائه پادشاهی، بَخُردِن و بَنوشییِن نییه، بلکه صالحی، صِلح و سِلامتی و خِشالی، روح‌القدسِ دِله ئه.

رومی ایشون 14:2

یه نَفِرِ ایمون وه ره اِجازه دِنه هر غِذایی ره بَخُره، ولی یه نَفِرِ دییه که ضَعیفِ، فِقَط سبزیجات خارنه.

رومی ایشون 14:6

اونی که یِتا خاصِ روزِ احترامِ دارنه، خِداوندِ احترامِ وِسه این کارِ کانده. اونی که خارنه، خِداوندِ احترامِ وِسه خارنه، چوون خِدا ره شِکر کانده. ولی اونی هم که نَخارنه، وه هم خِداوندِ احترامِ وِسه این کارِ کانده و خِدا ره شِکر کانده.

اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 6:13

«غِذا اِشکِمِ وِسه هَسه و اِشکِم، غذائه وِسه، و خِدا، هم این و هم اونِ از بین وَرنه.» تَن بی عِفتیِ وِسه نییه، بلکه خِداوندِ وِسه هَسه و خِداوند هم تَنِ وِسه،

اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 8:8

«خِراک، اِما ره خِدا ره نزدیک نَکانده»؛ نا نَخُردِن هِمراه بَدتِر بومبی، نا بَخُردِنِ هِمراه بِهتر.

دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 1:21

ولی خِدائه که اِما ره شِمه هِمراه، مَسیحِ دِله برقرار کانده. و وه اِما ره مَسح هاکارده،

غَلاطیان 6:1

ای بِرارون، اگه یه نَفِر یِتا خِطا هاکانه، شِما که خِدائه روحِ دارنِنی وِنه مِلایمِ روحِ هِمراه وه ره راسِ راهِ سَمت بَردِگاردِنین. با این وجود، تِ حِواس شه ره بوئه که وَسوسهِ دِله نَکِفی.

اِفِسُسیان 4:14

پَس دییه کچیکِ وَچونِ واری نَبومبی که موج هائه هِمراه هر طَرِف پرتاب بَوویم و جورواجورِ تعالیم و آدِمونِ دوز و کَلِکِ وا، اون نخشه‌هایی دِله که گمراهیِ وِسه کَشِنِنه، اِما ره این‌ طَرِفِ و اون طَرِف بَوِره.

اِفِسُسیان 5:6

نییِلین هیچ کی شِما ره مِفتِ گَبِ هِمراه گول بَزِنه، چوون همین چیائه خاطِریِ که خِدائه غیظ وِشونِ سَر که نافرمونی کاندِنه، اِنه.

کولُسیان 2:4

اینِ گامبه تا هیچ کس اون دلیل هائه هِمراه شِما ره گول نَزِنه.

دوّم تِسالونیکیان 2:17

شِمه دِل ها ره تسلّی هاده و هر خوارِ کار و گفتارِ دِله پابرجا هاکانه.

دوّم تِسالونیکیان 2:2

هیچی شِمه فِکرِ خِراب نَکِنه و پریشون نَووین، چه یِتا روح، چه یِتا گَبِ طریق، چه یِتا نامه که اِنگاری اَمه جِم بوئه، که گانه: خِداوندِ بردَگِردِسِن روز بَرِسیه.

اول تیموتائوس 6:20

ای تیموتائوس، اون اَمانتی که تِ ره بِسپارِسه بَییه ره حِفظ هاکان. مِفتِ گَب هائه جِم و مخالفِ فکرایی جِم که اشتباهاً، معرفت بااوته بونه، دوری هاکان؛

اوّل یوحنا 4:1

ای عزیزون، هر روحی ره باوِر نَکِنین، بلکه روح ها ره آزمود هاکانین که خِدا جِم هَسِنه یا نا. چوون دِنیائه دِله خَله دِراغی پِیغَمبِرون دَرِنه.

یهودائه نامه 1:12

وِشون بدونِ هیچ ترسی شِمه پِر مِحَبَّتِ مهمونی هائه دِله شِمه هِمراه خارنِنه و نوش کاندِنه ولی اون صخرهِ وارینه که اوه ره جِر وَرنه و نَبونه اونا ره بَدی؛ وِشون چَپونونی هَسِنه که فِقَط شه فکرِنه؛ بی وارشِ اَبرایی وارینه که وا اونا ره وَرنه و وِشون آخِرِ پاییزِ بی میوه دارنِنه که دِ کَش بَمِردِنه و بِنهِ جِم بَکِندی بَینه.

یهودائه نامه 1:3

ای عَزیزون، با اینکه خَله ذوق داشتِمه تا اون نِجاتِ خَوِری که اِما همه اونِ دِله سَهم دارمی شِمه وِسه بَنویسِم، ولی لازم بَدیمه این چَن خط بَنوِشتِنِ هِمراه، شِمه جِم بِخوائم که اون ایمونی دِله که اَت کَش همیشه وِسه مِقدَّسینِ بِسپارِسه بَییه، تَقِلّا هاکانین.