Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




غَلاطیان 5:1 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

1 آزادیِ وِسه بییه که مَسیح اِما ره آزاد هاکارده تا آزاد بوئیم. پَس قایم هِرِسین و اَت کَش دییه نوکریِ یوغِ شه گَردِن نییِلین.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

1 آزادی یه وَسین با که مَسیح اَمَرِه آزاد هَکُردِه؛ پَس قائِم بییَسید و یِدَفه دیگه نوکری یه گاجمه رِه شیمی گَردَن نَنین.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

1 آزادی ای سِه وِه گه مَسیح اَمارِه آزاد هاکِردِه؛ پَس قائِم هِرِسین و یَکَش دییَر نوکری ای جِدِ شی گِردَن نِلین.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




غَلاطیان 5:1
42 Iomraidhean Croise  

وِشون دینِ اَحکامِ یِتا سنگین بارِ واریِ که نَبونه وه ره جابه جا هاکاردِن، مَردِمِ دوش اییِلنِنه، ولی شه حاضر نینِه حَتّی یِتا اَنگوس هم بارِ بِن بییِلِّن.


تازه شِرابِ وِنه نُوِ پوسِ خیکِ دِله دَشِندِن.


پَس اِسا چه خِدا ره آزمود کاندینی و یِتا یوغ شاگردونِ گَردِن اییِلنِنی که نا اِما تونِسیمی اونِ بَکِشیم، نا اَمه پییِرون؟


چوون گِناه شِمه سَر حِکم نَکانده، چوون شَریعتِ بِن دَنینی، بلکه فیضِ بِن دَرِنی.


شِما آزاد بَیِّنِ هِمراه گِناهِ جِم، صالحیِ نوکرون بَینی.


پَس اگه اون مووقه ای که وه شی زنده ئه، یِتا دییه مَردیِ هِمراه دَووه، زِناکارِ. ولی اگه وه شی بَمیره، این شَریعتِ جِم آزادِ، و اگه یِتا دییه مَردیِ هِمراه آروسی هاکانه، زِناکار نییه.


ولی اَلان اِما شریعَتِ جِم آزاد بَیمی، و اون چیِ وِسه که اونِ گرفتار بیمی بَمِردیمی، تا روح القُدسِ هِمراه یِتا تازه راهِ دِله خِدمت هاکِنیم نا قدیمِ راه که یِتا بَنوشت ویشتر نییه


چوون که شِما نوکریِ روحِ نَییتِنی تا اَی هم بَتِرسین، بلکه شِما ریکائونِ مقامِ دِله فرزندخوندگیِ روحِ بَییتِنی که اونِ طَریقِ جِم داد زَمبی: «بابا، مِ پییِر.»


چوون شَریعَت که زندگیِ روحِ، مَسیحْ عیسیِ دِله، شِما ره گِناهِ شَریعَت و مَرگِ جِم آزاد هاکارده.


پَس، مِ عزیزِ بِرارون، پابرجا و پایدار بوئین، هَمش خِداوندِ کارِ ویشتر و ویشتر اِنجام هادین، چوون دوندِنی شِمه زَحمِت خِداوندِ دِله بیخودی نییه.


هوشیار بوئین؛ ایمونِ دِله پایدار بَمونین؛ مَرد بوئین و قوی بَووین.


چوون کِسی که خِداوندِ طَرِفِ جِم نوکِری وِسه دَعوِت بَییه، خِداوند وه ره آزاد هاکارده. هَمون طی اونی هم که آزادیِ دِله دَعوِت بَییه، مَسیحِ نوکِرِ.


چوون که اگه یه نَفِر شِما ره شه نوکِر هاکانه، یا شِما ره بِبلعه یا شِمه جِم سوءاستفاده هاکانه، یا شِما ره شه جِم سَرتر بَدونه، یا شِمه دیمِ چک بَزِنه، تِحَمُّل کاندینی.


خِداوند، روحِ و هر جا خِداوندِ روح دَووه، اونجه آزادی دَره.


این، نگرونی اون دِراغی برارونِ خاطِری بییه، که بِن بِنکی اَمه جَمع دِله بیَمونه، تا اون آزادی ای که مَسیحْ عیسیِ دِله دارمی ره جاسوسی هاکانِن و ِاِما ره بَردگیِ وِسه بَیرِن.


ولی اِسا که ایمون بَییَمو، دییه اون سرپرسِ دَسِ بِن دَنیمی.


ولی بالا اورشَلیم، آزاد هَسه، که اِما همه ئه مارِ.


پَس ای بِرارون، اِما کُلفِتِ وَچون نیمی، بلکه آزادِ زِنائه جِم هَسیمی.


ولی اَلان خِدا ره اِشناسِنِنی، یا بِهتَرِ بارِم، خِدا شِما ره اِشناسِنه، چی طیِ که اَت کَش دییه، این دِنیائه سِست و بی ارزشِ قانونائه سَمت بَرگِردِنِنی؟ خوانِنی اَت کَش دییه اونا ره نوکِری هاکانین؟


چوون که اِی بِرارون، شِما آزادیِ وِسه دَعوِت بَینی، فِقَط شه آزادی ره یِتا فرصتِ واری جِسمِ وِسه استفاده نَکِنین، بلکه مِحبّتِ هِمراه، هَمدییه ره خِدمِت هاکانین.


پَس قایم هِرسین، هَمون طی که حَییقَتِ کَمِروَندِ دَوِسِنی و شه صالحیِ زره ره شه تَن دَکاردینی


فِقَط بییِلین شِمه زندگی رَوش، مَسیحِ انجیلِ لایق بوئه، اون طی که چه بِیِّم و شِما ره بَوینِم و چه نَیِّم، شِمه جِم بِشنُئِم، که یِتا روحِ دِله پابرجانی و یِتا فِکرِ هِمراه، اِنجیلِ ایمونِ وِسه، دوش به دوش هم تَقِلّا کاندینی،


چوون، اِسا زندگی کامبی، اگه شِما خِداوندِ دِله قایم هِرِسین.


پَس، ای بِرارون، قایم هرسین و اون تعلیمایی که اَمه جِم یاد بَییتینی ره بَچِسبین، چه اَمه گَب هائه جِم چه اَمه نامه هائه هِمراه.


بِئین بدون اینکه شک هاکانیم، اون امیدی که اونِ اِعتراف هاکاردیمی ره قایم بِچَسبیم، چوون اونی که وَعده هِدا وِفادارِ.


چوون اِما مَسیحِ دِله شَریک بَیمی، اگه راس راسی اطمینانی ره که از اَوِّل داشتمی ره تا آخِر قایم داریم.


ولی مَسیح، یِتا ریکائه واری خِدائه سِره سَر وِفادارِ، و اِما وه سِره هَسیمی، اگه راس راسی شه اِطمینان و افتخارِ شه امیدِ دِله قایم داریم.


از اونجه که اِما یِتا گَتِ کاهِن اَعظِم دارمی که آسمونونِ بالا بورده، یعنی عیسی خِدائه ریکا، بِئین شه ایمونِ اعترافِ قایم داریم.


آزادِ مَردِمِ واری زندگی هاکانین، ولی شه آزادی ره یِتا سرپوش، شرارتِ وِسه نَکِنین، بلکه خِدائه نوکرونِ واری زندگی هاکانین.


وِشونِ، آزادیِ وَعده ره دِنِنه، ولی شه وِشون فِسادِ نوکِرِنه، چوون هر چی که آدِمِ سَر سِوارِ، آدِمی اونِ نوکر بونه.


ای عَزیزون، با اینکه خَله ذوق داشتِمه تا اون نِجاتِ خَوِری که اِما همه اونِ دِله سَهم دارمی شِمه وِسه بَنویسِم، ولی لازم بَدیمه این چَن خط بَنوِشتِنِ هِمراه، شِمه جِم بِخوائم که اون ایمونی دِله که اَت کَش همیشه وِسه مِقدَّسینِ بِسپارِسه بَییه، تَقِلّا هاکانین.


فِقَط این که اونچی که دارنِنی ره قایم بَچِسبین تا مِن بِیِّم.


پَس اونچی که بَییتی و بِشنُسی ره، شه یاد بیار؛ اونِ دار و تووبه هاکان. اگه بیدار نَووی، دِزِ واری اِمبه و تِ خَوِردار نَوونی که چه ساعتی تِ علیه اِمبه.


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan