غَلاطیان 4:6 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی6 پَس چوون که شِما وچونِنی، خِدا شه ریکائه روحِ اَمه دلهائه دِله بییِشته که داد زَنده «اَبّا، اِی پییِر.» Faic an caibideilگیله ماز6 پَس چون وَچِهانید، خُدا خودِشه ریکایِ روحِ اَمیِ دِلِ میَن بَنَه که داد زَنِه «اَبّا، پیَر!» Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی6 پَس چونگه شِما وَچیلِنی، خِدا شی ریکائی روحِ اَمِه دِلی دِلِه بِشتِه گه داد زَنِّه «اَبّا، اِی پیر!» Faic an caibideil |