غَلاطیان 4:1 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی1 اَره مِ گَب اینِ: تا مووقه ای که وارث وچه ئه، هر چَن همه چیِ صاحاب بوئه، نوکِرِ هِمراه فَرقی نِدارنه. Faic an caibideilگیله ماز1 می گَب اینه: تا موقِه ایی که وارِث وَچِئِه، هر چَن همه چی یه صاحاب هَبو، پاکارِ هَمرَه فرقی نِداره. Faic an caibideilکتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی1 می گَب هَینِه: تا موقِه ای گه وارث وَچِئه، هر چَن هَمه چی ای صاحاب ووئِه، نوکَری هَمرا فرقی نارنِه، Faic an caibideil |